بیوگرافی آتنه فقیه نصیری

آتنه فقیه‌نصیری متولد  ۲۳ آبان ۱۳۴۷ در تهران بازیگر ایرانی سینما است.

بیوگرافی آتنه فقیه نصیری / فرزندان آتنه فقیه نصیری 

آتنه فقیه نصیری در رشتهٔ زبان اسپانیایی در دانشگاه آزاد تحصیل کرد. فقیه نصیری با بازی در مجموعهٔ «خاله سارا» و نیز مجموعهٔ خانه سبز (در نقش لیلی) به شهرت رسید.

در شناسنامه اش متولد تهران نوشته شده اما در حقیقیت در شهر آقاجاری استان خوزستان بدنیا آمده است پدرش اصالتا اهل کلاردشت مازندران و افسر شهربانی بود. خانواده اش بدلیل ماموریت پدرش تا دو سالگی در خوزستان سکونت داشتند سپس به تهران آمدند و فقط یکسال و نیم در سال 1358 بدلیل بازنشستگی پدر در چالوس زندکی کرده اند

آتنه فقهی نصیری و رفیع پیتز /آتنه فقیه نصیری و همسر فعلی 

او همسر سابق رفیع پیتز(کارگردان) و فریبرز عرب نیا(بازیگر) میباشد. خانم نصیری و فریبرز عرب نیا در فیلم های سال های بیقراری-کاکادو-من زمین را دوست دارم-آهوی وحشی با هم همکاری داشتند.

اما او در مصاحبه ای اعلام کرد :

در همه سایت‌ ها نوشته اند که من با رفیع پیتز ازدواج کرده و بعدها از او جدا شده‌ ام  این مساله را کاملا تکذیب می‌ کنم. من هیچ‌گاه با او ازدواج نکرده بودم که بخواهم جدا شوم

آتنه فقیه نصیری/ عسل بدیعی

 فریبرز عرب‌نیا به ترتیب با آتنه فقیه‌نصیری و عسل بدیعی ازدواج کرد و از آن‌ها جدا شد.

بیماری آتنه فقیه نصیری:

آتنه فقیه نصیری در مورد انتشار خبر بیماری اش در رسانه های خبری می گوید: «اصلا دوست نداشتم خبر بیماری من رسانه ای شود و واقعا نمی دانم در چه شرایطی قرار داشتم که این خبر را دادم. همین امروز که به آن فکر می کنم، نمی دانم به کدام خبرگزاری و خبرنگاری این خبر را دادم؛ شاید به این خاطر که از دروغ خوشم نمی آید و دوست داشتم توضیح منطقی برای ناتوان بودنم در راه رفتن داشته باشم. هر چند که واقعیت این است که علاقه ای به این فضای ترحم و دل سوزی نداشتم و دوست نداشتم توجه ها را به سمت خودم جلب کنم.»

بیماری ام. اس، یک بیماری خاص است. نیاز به مراقبت های ویژه دارد؛ اما به معنای توقف زندگی او نیست. امیرمهدی ژوله، فیلم نامه نویس و بازیگر سال ها است با این بیماری زندگی می کند. ابتلا به این بیماری نه تنها او را متوقف نکرده است، بلکه تلاش کرده هر روز به یک پله بالاتر برود. آتنه فقیه نصیری می گوید دوست نداشتم خبر بیماری من رسانه ای شود، اما شاید پیشرفت و امید من به کار و آینده بتواند برای سایر بیماران امیدبخش باشد.

«برای نزدیکان من ابتلا به این بیماری شوک بزرگی بود؛ اما حالا به جایی رسیده ام که آن را کنار گذاشته ام و دوست دارم از زندگی لذت ببرم. بخش روشن ماجرا همین است و دوست دارم دیگران هم به این لذت دعوت کنم. دوست دارم به جایی برسم که فراموش کنم این بیماری را دارم. در همین چند شب که برنامه «دورهمی» را دیده ام. خیلی به حرکت کردن امیرژوله دقت می کنم. می بینم که چطور از پله ها بالا و پایین می رود و با خودم می گویم که چه راحت!

زمانی که تجربه زمین خوردن برای تو اتفاق می افتد، در ناخودآگاه با یک ترسی رو به رو می شوی. هر چقدر هم تلاش کنید که آن را کنار بگذارید، اما با شما زندگی می کند. خبر از حمله بعدی ندارید و نمی دانید که قرار است این بمب ساعتی چه زمانی منفجر شود. دوست دارم به جایی برسم که بتوانم فارغ از هر اتفاقی که قرار است در آینده برایم بیفتد، بروم و کاری را قبول کنم و سعی کنم آن را به بهترین شکل ممکن اجرایش کنم. هرچند که حالا نمی توانم تصمیم بگیریم و فکر می کنم به زمان بیش تری برای هضم این ماجرا نیاز دارم...». 

در فروردین ۱۳۹۵ آتنه فقیه نصیری اعلام کرد به ام‌اس مبتلا شده است.

آتنه فقیه نصیری در شهرزاد/ فیلم 

فیلم های سینمایی

    ۱۳۸۶ – آن مرد آمد (حمید بهمنی)
    ۱۳۸۳ – هشت‌پا (علیرضا داوودنژاد)
    ۱۳۸۲ – مزرعهٔ پدری (رسول ملاقلی پور)
    ۱۳۸۰ – سفر به فردا (محمدحسین حقیقی)
    ۱۳۸۰ – قارچ سمی (رسول ملاقلی پور)
    ۱۳۷۶ – مُهره (محمدعلی سجادی)
    ۱۳۷۴ – سال‌های بی‌قراری (مسعود نوابی)
    ۱۳۷۴ – من و پنجره و دیگر هیچ (کوتاه)
    ۱۳۷۳ – کاکادو (تهمینه میلانی)
    ۱۳۷۳ – غنچه‌های باغ پردیس (فیلم) (ویدئویی)
    ۱۳۷۳ – در کمال خونسردی (سیامک شایقی)
    ۱۳۷۲ – بلوف (فیلم سینمایی) (ساموئل خاچیکیان)
    ۱۳۷۲ – من زمین را دوست دارم (ابوالحسن داودی)
    ۱۳۷۱ – بندر مه‌آلود (امیر قویدل)
    ۱۳۷۱ – آهوی وحشی (حمیدخیرالدین)
    ۱۳۷۰ – جیب‌برها به بهشت نمی‌روند (ابوالحسن داودی)
    ۱۳۷۰ – دو نفر و نصفی (یدالله صمدی)