ایرنا/ مژگان رضازاده گفت: کشورهای اروپایی و آمریکا گاهی برای پیشگیری از سالمندی از طریق مهاجرت، جوانان و نخبگان کشورهای دیگر را باروش‌های گوناگون جذب می‌کنند و در ایران نیز می‌توان از مهاجرت جوانان با ایجاد تسهیلات پیشگیری کرد.
در سال‌های گذشته خانواده‌ها چهار فرزند داشتند اما اکنون همه والدین یک یا دو فرزند دارند و والدینی که دو فرزند دارند به آن معناست که یک فرزند به جای مادر و یک فرزند به جای پدر جایگزین شده است. در این صورت رشد جمعیت مثبت نیست بلکه رشد جمعیت زمانی مثبت می‌شود که والدین به جای دو فرزند، حداقل چهار فرزند داشته باشند؛ آنگاه می‌توانیم امیدوار باشیم که ایران در حال حرکت به سوی جوانی جمعیت است و میزان موالید مثبت می‌شود.
رضازاده درباره راهکارهای پیشگیری از افزایش جمعیت سالمندی کشور گفت: باید به مساله جوانی جمعیت توجه کرد. باید زیرساخت‌های مناسب و تمهیدات لازم فراهم شود تا زوج‌های جوان علاقه‌مند به فرزندآوری داشته باشند و تعداد موالید باید افزایش پیدا کند.
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور اظهار داشت: علاوه بر این؛ به هرحال جمعیت سالمند وجود دارد و باید بتوانیم این جمعیت سالمندی را به گونه‌ای مدیریت و راهبری کنیم که در آینده نه چندان دور، حداقل سالمندان سالم و فعال باشند؛ سالمندانی که به حیطه اقتصادی و اجتماعی کمک کنند و در فعالیت‌های جامعه مشارکت داشته باشند و همه آنها منزوی و بیمار نباشند. بنابراین پیشگیری از سالمندی جمعیت دو وجه دارد؛ از یک سو باید به جوانی جمعیت و از سوی دیگر به سلامت و پویایی سالمندان توجه کنیم.
بر اساس برآوردهای انجام شده در سال ۱۴۰۱، نزدیک به ۹ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر سالمند در ایران زندگی می‌کنند البته در این پیمایش، سن ۶۰ سال به عنوان آغاز سالمندی در نظر گرفته شده است. پدیده‌هایی مانند کاهش ازدواج، تاخیر در ازدواج، افزایش مهاجرت، افزایش ناباروری و کاهش نرخ زاد و ولد کشور را با سالمندی جمعیت مواجه خواهد کرد. این درحالی است که اکنون شیب جمعیتی کشور از نظر تولد و زاد و ولد به شکل زیادی در حال تغییر است؛ به طوری که وضعیت سالمندی کشور از پنج درصد در سال ۱۳۵۵ به حدود ۱۰ و نیم درصد یعنی نزدیک به ۹ میلیون نفر افزایش پیدا کرده است.
صابر جباری رئیس مرکز جوانی جمعیت، سلامت خانواده و مدارس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز اعلام کرده است که در زمان حاضر نرخ باروری کلی حدود ۱.۶۵ است که این عدد باید براساس قانون برنامه هفتم طی پنج سال به عدد ۲.۵ برسد.
