روزنامه فرهیختگان نوشت: اگرچه احزاب سیاسی در هر انتخاباتی مدت‌ها پیش از موعد تبلیغات به‌صورت غیررسمی جلسات هماهنگی خود را آغاز و بسترهای تبلیغات را فراهم می‌کنند اما در این دوره کنش‌های سیاسی بسیار کاهش یافته‌اند.
حتی اگر بخواهیم عدم فعالیت موثر انتخاباتی احزاب را با این دلیل توجیه کنیم که موعد تبلیغات شروع نشده، درمورد انفعال رسانه ملی به‌عنوان مهم‌ترین بازوی تبلیغات افزایش مشارکت پاسخ قانع‌کننده‌ای قابل‌ارائه نیست.
رسانه ملی در اقدامی شایسته قصد دارد در ایام تبلیغات به‌صورتی برابر به تمام کاندیداها فرصت تبلیغات ۲۰ دقیقه‌ای بدهد.با این وجود این اقدام نمی‌توان فعالیت سیاسی رسانه ملی در آستانه انتخابات را کافی توصیف کرد.
مهیج کردن فضای سیاسی و بسترسازی برای افزایش مشارکت نیاز به زمینه‌چینی‌هایی دارد که فرآیندش ماه‌ها قبل از انتخابات آغاز می‌شود. بخشی از این زمینه‌چینی نیز در گرو فعالیت رسانه ملی است. اگر بدنه اجتماعی درک کند که قرار است از طریق صندوق رای تحولی در ایده‌های سیاستگذاران رقم بخورد و ایده‌های جدیدی در راستای حرکت حکمرانی مطلوب اجرایی شوند، طبعا رغبت پیدا خواهد کرد با حضور در انتخابات افراد دارای چنین ایده‌هایی را بر مسند بنشاند.
صداوسیما از طریق معرفی ایده‌های تحول‌آفرین می‌تواند هم به انتخاب کاندیداهای دارای ایده کمک کند و هم جامعه را از سطح دعواهای سیاسی به سطح نزاع‌های گفتمانی تحول‌ساز رشد دهد. زمانی که خلأ وجود چنین محتوایی را صرفا چهره‌های سیاسی پر کنند- که آنها هم تا یک‌ماه قبل در قاب تلویزیون جایی نداشته‌اند- این برداشت در اذهان ایجاد می‌شود که رسانه ملی کلان‌ایده جدیدی برای افزایش مشارکت ندارد و به‌جای معرفی ایده‌های تحولی از مسیر دعواهای سیاسی شب انتخاباتی به‌دنبال افزایش مشارکت است.
