روزنامه جوان نوشت: فوتبالیست جماعت فقط برای قول‌هایی که قبل از مسابقات می‌گیرد به اسم شادی دل مردم تلاش می‌کند، یعنی اگر مثلاً به آن‌ها قول حواله واردات خودرو ندهند، اصلاً هیچ تلاشی نمی‌کنند.
شادی دل مردم پیشکش، یعنی اگر به آن‌ها مثلاً وعده پاداش میلیاردی ندهند شاید حتی به خودشان زحمت خواندن سرود هم ندهند، چه برسد به اینکه بخواهند به نام ایران تیم‌های مقابل را شکست دهند.
فوتبال بیت‌المال‌خوری که فقط برای مسئولان ورزش مهم است، اینقدر مهم که حتی وزارت ورزش به راحتی چشم روی جعل سند و دلال‌بازی و هزار و یک فساد دیگر در آن می‌بندد و در نهایت فوتبالی که حتی دولتمردان برای خوشایندش تصمیم می‌گیرند مصوبه‌ای تازه به اجرا درآورند تا نکند عزیزکرده‌هایشان ضرر و زیان کنند.
فوتبالی که تیم امیدش ۵۴ سال است که رنگ المپیک به خود ندیده و حتی مقابل هنگ‌کنگ شکست خورد و از بازی‌های آسیایی حذف شد. فوتبالی که از همین حالا می‌شود احتمال شکست فاجعه‌بارش در جام ملت‌های پیش‌رو را داد.
همین یکی، دو روز پیش بود که خبر مرگ کشتی‌گیر ملی‌پوش نوجوان ایران منتشر شد.(امید پایدار، سنگین‌وزن تیم ملی کشتی فرنگی نوجوانان ایران که با پدر کاگرش در چادر کنار خیابان جان داد) دلیل فوتش گازگرفتگی بود، آن‌هم در چادر، چون این ملی‌پوش نوجوان کنار خیابان کارگری می‌کرده و در ساعت استراحت اینگونه به کام مرگ رفته است، ولی مگر مهم است؟ مگر برای مسئولان ورزش مهم است؟
برای آقایان فوتبال همه چیز است، فوتبالی‌جماعت میلیاردی بگیرد بقیه اصلاً مهم نیستند. مهم این است که همه آقایان در تلاش هستند تا هر طور شده جلوی خلل در نحوه وارد کردن خودروی فوتبالیست‌ها را بگیرند، حالا این وسط یک کشتی‌گیر هم کارگری کند مهم نیست، مهم قولی است که به فوتبالیست‌ها داده شده و باید به آن عمل شود.
