معمولا کسی را که در یادگیری سریع مسائل مختلف توانایی داشته باشد، همیشه در امتحانات نمرات خوبی بگیرد و اطلاعات زیادی داشته باشد، باهوش تلقی می‌کنیم. افراد بسیار باهوش، خلاق و منطقی هستند و به‌خوبی می‌توانند مسائل و مشکلات را حل کنند.
تجربه احساسات مثبت، احساس سرزندگی و سرحالی، هوش بالاتر را پیش‌بینی می‌کند. این ایده که افراد باهوش‌تر تمایل دارند بدخلق یا ناراضی باشند، احتمالا به‌طور متوسط درست نیست.
بخشی از این پیوند بین هوش و شادی ممکن است به شرایط زندگی مربوط شود. افراد باهوش‌تر معمولاً وضعیت بهتر، سطح تحصیلات بالاتر و در نتیجه مشاغل بهتری دارند.
این یافته‌ها از نظرسنجی ۶۸۷۰ نفر به دست آمده است که آزمون شادی و ضریب هوشی داده بودند. نتایج نشان داد که افراد با ضریب هوشی بالاتر (۱۲۰-۱۲۹) شادتر از افراد با ضریب هوشی پایین (۷۰-۹۹) بودند. میانگین بهره هوشی در کل جمعیت ۱۰۰ است.
محققان این تحقیق اظهار کردند: در این مطالعه بزرگ ملی، دریافتیم که آی کیو (IQ) با شادی گزارش شده افراد مرتبط است و از فرضیه ما پشتیبانی می‌کند.
سطح شادی پایین در گروه‌ها با ضریب هوشی پایین‌تر مشاهده و بالاترین میزان شادی در گروه‌ها با هوش بالاتر ثبت شد.
این مطالعه همچنین نشان داد که افراد با آی کیو بالاتر از سلامت بهتری برخوردار هستند.
محققان می‌گویند که سلامت ضعیف ممکن است با ضریب هوشی پایین به دلیل توانایی‌های یادگیری پایین مرتبط باشد.
نتایج تحقیق نشان می‌دهد که افراد با ضریب هوشی پایین‌تر مشکلات سلامتی بیشتری به دلیل کاهش تمایل به یادگیری، استدلال، حل مسئله و پایبندی به درمان‌های پیچیده که اغلب مستلزم پیروی از دستورالعمل‌های دقیق و نظارت شخصی است را تجربه می‌کنند.
نتایج تحقیق دیگری نشان داده است که شادی پایدار نیز نشانه ضریب هوشی بالاتر است.
افرادی که ضریب هوشی بالاتری دارند، در سن ۳۱ سالگی به همان اندازه که در ۵۱ سالگی خوشحال هستند، شاد خواهند بود.
افراد باهوش‌تر در طول سال‌ها افت کمتری در شادی خود تجربه می‌کنند. در مقابل، شادی افراد با ضریب هوشی پایین‌تر نه تنها به‌طور کلی پایین‌تر است، بلکه در طول سال‌ها بیشتر بالا و پایین می‌رود.
