در سال 1992، کشورهای عضو اتحادیه اروپا (EC) پیمان ماستریختی را امضا کردند، در نتیجه اتحادیه اروپا را ایجاد کردند. ایجاد اتحادیه اروپا دارای چندین حوزه تاثیرگذار عمده بود: این امر به طور گسترده به همکاری بیشتر در سیاست ها کمک کرد اما تاثیرات خاصی بر سیاست های شهروندی، امنیت و دفاع و سیاست های اقتصادی داشت.
با توجه به سیاست اقتصادی، پیمان ماستریخ با هدف ایجاد یک اتحادیه اقتصادی و پولی مشترک با یک سیستم بانکی مرکزی (بانک مرکزی اروپا) و یک ارز مشترک (یورو) ایجاد کرد.
منطقه یورو یک منطقه جغرافیایی و اقتصادی و متشکل از کشورهای عضو اتحادیه اروپا هستند که یورو را به عنوان ارز خود به کار گرفته اند. همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا بخشی از اتحادیه اقتصادی و پولی (EMU) هستند و سیاست های اقتصادی خود را برای حمایت از اهداف اقتصادی اتحادیه اروپا هماهنگ می کنند. با این حال، تعدادی از کشورهای عضو، با جایگزین کردن ارزهای ملی خود با واحد پول یورو، قدم های بیشتری برداشته اند. این کشورها عضو منطقه یورو هستند.
هنگامی که یورو برای اولین بار در سال 1999 به عنوان اسکناس پول معرفی شد، منطقه یورو از 11 کشور عضو اتحادیه اروپا تشکیل شد. یونان در سال 2001، فقط یک سال قبل از تغییر نقدینگی، به دنبال آن اسلوونیایی در سال 2007، قبرس و مالت در سال 2008، اسلواکی در سال 2009، استونی در سال 2011، لتونی در سال 2014 و لیتوانی در سال 2015، عضو این منطقه شدند. امروز منطقه یورو 19 کشور عضو اتحادیه اروپا را تشکیل می دهد. سوئد هنوز واجد شرایط نیست که بخشی از منطقه یورو باشد.
منطقه غیر یورو، باقی مانده کشورهای عضو در میان کسانی که در سال 2004، 2007 و 2013 به اتحادیه ملحق شده، پس از یورو راه اندازی شد. در زمان پیوستن به این منطقه، شرایط لازم برای ورود به منطقه یورو را برآورده نکردند، اما متعهد به پیوستن به آن هستند. آنها کشورهای عضو با "derogation" مانند سوئد هستند.
آندورا، موناکو، سان مارینو و شهر واتیکان، یورو را به عنوان پول ملی خود به دلیل توافقنامه های پولی خاص با اتحادیه اروپا به رسمیت شناخته اند و ممکن است سکه های یورو خود را در محدودیت های خاصی صادر کنند. با این حال، چون آنها جزو کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیستند، بخشی از منطقه یورو محسوب نمی شوند.
اداره منطقه یورو
با توجه به قیمت لحظه ای دلار و یورو، با پیوستن به منطقه یورو، اقتصاد اعضای این منطقه یکپارچه تر می شود. این ادغام اقتصادی باید به درستی انجام شود تا مزایای کامل واحد پول را بوجود بیاورد. بنابراین منطقه یورو از سوی دیگر بخش های اتحادیه اروپا از طریق مدیریت اقتصادی آن - به ویژه سیاست های پولی و اقتصادی - متمایز است.
سیاست پولی در منطقه یورو در دست سیستم Eurosystem مستقل است که شامل بانک مرکزی اروپا (ECB) است که در فرانکفورت، آلمان و بانک مرکزی کشورهای عضو منطقه یورو مستقر است. از طریق شورای حاکم، ECB سیاست پولی را برای کل منطقه یورو تعریف می کند - یک قدرت واحد پولی با یک سیاست پولی واحد و هدف اصلی حفظ ثبات قیمت ها است.
در منطقه یورو، سیاست اقتصادی عمدتا مسئولیت کشورهای عضو است، اما دولت های ملی باید سیاست های اقتصادی مربوطه خود را برای دستیابی به اهداف مشترک ثبات، رشد و اشتغال هماهنگ کنند. این هماهنگی از طریق تعدادی از ساختارها و ابزارها به دست می آید که پیمان ثبات و رشد (SGP) یکی از اصلی ترین آنهاست. SGP شامل قوانین مورد توافق برای انضباط مالی مانند محدودیت های نقدینگی دولتی و بدهی های ملی است که باید در همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا مورد احترام قرار گیرد، البته در صورت عدم رعایت، فقط کشورهای منطقه یورو – مالی یا غیرقانونی – تحت تعقیب قرار می گیرند.
اجرای حکومتداری اقتصادی سالانه اتحادیه اروپا در یک چرخه سازماندهی می شود که به عنوان نیمسال اروپا شناخته می شود.
چه کشورهایی در حال حاضر عضو اتحادیه اروپا هستند؟
کشورهای عضو منطقه یورو : اتریش، بلژیک، قبرس، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، ایرلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، پرتغال، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا
کشورهای عضو غیر اروپایی : بلغارستان، کرواسی، جمهوری چک، مجارستان، رومانی، سوئد
کشورهای عضو با قابلیت رد کردن : دانمارک، ایالات متحده آمریکا
احتمال شکست خوردن منطقه یورو
منطقه یورو یکی از بزرگترین مناطق اقتصادی در جهان است و ارز آن، قیمت یورو در مقایسه با دیگر ارزها، یکی از با ارزش ترین آنها است. ارز در این منطقه همچنان با گذشت زمان توسعه می یابد و موقعیتی برجسته ای در ذخایر بسیاری از بانک های مرکزی دارد.
معیارهای همگرایی و یا مورد نیاز کشورهایی که باید به منظور استفاده از یورو به عنوان پول از آن تبعیت کنند:
1) محدودیت برای کسری بودجه و بدهی عمومی
2) ثبات نرخ ارز
3) تورم در 1.5٪ از 3 کشورعضو اتحادیه اروپا با پایین ترین نرخ
4) نرخ بهره بلند مدت 2 درصد از سه نرخ پایین در اتحادیه اروپا
