بنای مسجد جامع زواره دربخش مر کز ی زواره، در 15 کیلومتر ی شمال خاور ی اردستان واقع شد ه و با توجه به مدارک مو جود، اولین مسجد چهار ایوانی ایران است که در دوره سلجوقی ساخته شده و اصالت خود را به نحو شایسته ا ی محفوظ داشته است. این مسجد به وسعت حدود 1200 مترمربع با مصالح آجر و سنگ و گچ و خاک و با نقشه چهار ایوانی و طرح مستطیل شکل ساخته شده و مشتمل بر صحن چهار گوش، ایوان ها ی چهار گانه، گنبد خانه، شبستان،رواق، سر در، مناره، محراب گچبر ی نفیس و کتیبه ها یی زیبا ست. سطح مسجد حدود یک متر از زمین ها ی اطراف مرتفع ت ر و دارا ی دو سردر ورود ی مزین به آجر کاری و طاق نما ها ی درخور توجه در ضلع خاوری و باختر ی است.
از این ورودی ها می توان وارد فضای طاق دار و سپس صحن مسجد شد. صحن مسجد به ابعاد 5/16×18 متر در چهار طرف دارای ایوان و دهانه های طاق دار است. کف صحن با آجر و سنگ فرش شده است. بر پیشانی نمای صحن، کتیبه بنای مسجد را به خط کوفی و با آجر تراش به صورت سرتا سری نوشته اند که متأسفانه بخش عمده آن از بین رفته است. با توجه به ریختگی ها ی مو جود به یقین نمی توان از بانی و سال تاریخ آن سخن گفت، اما به نظر آندره گدار با توجه به موقعیت قرارگیر ی حروف تاریخی،تاریخ بنا نمی تواند جز (530هـ . ق) باشد. همچنین با توجه به مشابهت بسیار این مسجد با مسجد جامع اردستان و هم زمانی تقریبی آن ها و وجود کلمه «احمد» در کتیبه جامع زواره. به احتمال زیاد، بانی آن همان بانی مسجد جامع اردستان (ابو طاهر بنغالی) بوده است.