روز دوم محرم الحرام به نوعی آغاز سختی های امام حسین "ع" و یارانش بوده است ، در روز دوم محرم بود که محاصره کوفیان تنگ و تنگ تر شد تا جایی که سربازان سپاه حر به دستورعبیدالله بن زیاد امام حسین "ع" را به همراه یارانش به منطقه خشک و بی آب صحرا بنام کربلا فرستاد.
در روز دوم محرم بود تعداد سپاه کوفیان نیز چند برابر شد و عرصه را بر امام حسین "ع" و یارانش بیش از پیش سخت کردند.
روز دوم محرم ( ورود کاروان امام حسین "ع" به کربلا )
در روز دوم محرم امام حسین "ع" و یارانش به صحرای کربلا وارد شدند ، در اینجا بود که امام حسین فرمودند : نام این محل چیست ؟ یکی از یاران امام در جواب گفتند اینجا کربلا نام دارد.
امام حسین "ع" وقتی متوجه شد نام این محل چیست به شدت گریست و فرزندان و یارانش را جمع کرد و به آنها فرمود اینجا همان محلی است که جبرئیل به رسول خدا وعده داده بود ، ما در این محل همگی کشته خواهیم شد و اینجا به زیارتگاه تبدیل خواهد شد.
بعداز سخنانش با فرزندان و یارانش با همان اشکی که بر چشمان داشتند روبه آسمان دستهایش را بلند کرد و فرمود : خداوندا مارا از حرم جدّمان راندند ، ما عترت پیغمبریم اما بنی امیه بر ما ظلم و ستم فراوانی کرده است ، خداوندا حق مارا از ظالمان بستان و انها را به سزای اعمالشان برسان.
در آخر امام حسین دستور داد همانجا چادرها را بنا کرده و منتظر سرنوشت شوند.
برای مطالعه وقایع هر یک از روزهای محرم روی لینک آن کلیک کنید:
روز دوم محرم ( نامه ابن زیاد به امام حسین "ع" )
سپاه حر نیز بعداز ورود امام حسین "ع" به صحرای کربلا وارد شد و در نقطه ای مقابل کاروان امام حسین "ع" مستقر شد.
حربن یزید ریاحی که در کربلا شاهد ورود امام حسین "ع" و یارانش بود طی یک نامه عبیدالله بن زیاد را از ورود امام به کربلا آگاه کرد، عبیدالله نیز پس از آن نامه ای به امام حسین "ع " نوشت با این مضمون که " ای حسین ، شنیده ام به کربلا منزل گرفتی ، من از جانب یزید بن معاویه مامور شده ام تا نخوابم و سیر نخورم تا تورا نکشتم ، اما اگر به حکم یزید راضی شوی زنده خواهی ماند ، والسلام " و این نامه با یک پیک نزد امام حسین "ع" فرستاد.
امام وقتی نامه را خواند به پیک گفت : این نامه را جوابی نیست!
سپس پیک دوباره نزد عبیدالله برگشت و جواب امام را به عبیدالله رساند ، سپس این فرد بسیار خشمگین و عصبانی شد روبه عمر بن سعد کرد و اورا برای جنگ با امام حسین "ع" مامور کرد.
بیشتر بخوانید:
روز دوم محرم ( نامه امام حسین "ع" به اهالی و بزرگان کوفه )
امام وقتی نامه تند عبیدالله را دید تصمیم می گیرد اهالی و مومنان کوفه را از رسیدن خود و یارانش به کربلا آگاه کند، سپس دست به قلم می شود و نامه را خطاب به سلیمان بن صرد ، مسیب بن نجمه ورفاعه بن شداد و عبدالله بن وال و مومنین کوفه می نویسد و نامه را به دست قیس بن مسهّر می سپارد تا به کوفه ببرد.
اما وقتی قیس بن مسهّر به کوفه می رسد حصین بن نمیر یکی از سربازان عبیدالله که قیس را می شناخته و به همراهی او با حسین آگاه بوده اورا دستگیر می کند و به نزد عبیدالله می برد.
قیس بن مسهّر وقتی توسط حصین دستگیر می شود نامه امام را از بین می برد و ان را پاره می کند، وقتی عبیدالله از ماجرای نامه با خبر می شود قیس را مجبور می کند از محتوای ان پرده بردارد.
اما قیس با رشادت تمام به عبیدالله می گوید امکان ندارد که پرده از محتوای نامه بردارد، و عبیدالله می گوید اگر این کار نکنی تورا قطعه قطعه خواهم کرد . قیس بن مسهّر فقط به عبیدالله می گوید که نامه از جانب حسین به برخی از بزرگان کوفه بوده است ، عبیدالله می گوید پس تنها راه تو برای زنده ماندن لعنت فرستادن بر حسین و خاندانش است در عین تعجب همگان قیس قبول می کند که بر منبر برود و لعنت بفرستد...
عبیدالله مردم کوفه را جمع میکند و قیس بروی منبر می رود، در ابتدا قیس خداوند متعال را سپاس گفته و بعد بر پیامبر خدا و علی "ع" و فرزندانش دورد می فرستد، عبیدالله که مبهوت مانده بود قیس در ادامه به لعنت عبیدالله و پدرش و تمام قوم ظالم بنی امیه از اول تا آخر می پردازد و در آخر رو به مردم کوفه می کند و می گوید : "ای مردم مومن کوفه من از جانب حسین امده ام تا شمارا برای یاری رساندن به کاروان امام پیام دهم، امام حسین "ع" در صحرای کربلا منتظر شماست "
بعداز آن عبیدالله قیس بن مسهّر را به شهادت می رساند.
خبر شهادت قیس وقتی به امام حسین "ع" رسید امام به شدت گریست و فرمود : خداوندا برای ما و خاندان ما جایگاهی از رحمت خود در نظر بگیر که بهترین ها در انتظار ما باشد که برای تو هر چیزی قابل انجام است.
