خودکشی رزیدنت‌ها و پزشکان در ماه‌های اخیر، نگرانی‌ها را بابت وضعیت این صنف بیشتر کرده است.
حسین کرمانپور، پزشک، درباره خودکشی رزیدنت‌ها به «انتخاب» گفت: شما یک زمان یک خودکار گم می‌کنید، یک زمان طلا گم می‌کنید. طلا اگر خیلی کوچک هم باشد، بیشتر صدا می‌کند، اما اگر یک خودکار افتاد زمین، کسی نگران نمی‌شود. دولت باید نگران سرمایه‌های خودش باشد. جامعه پزشکی که قرار است آینده کشور را تأمین کنند، یک سرمایه جدی به حساب می‌آیند. اینکه عده‌ای داد می‌زنند و نگران این موضوع هستند به این خاطر است که یک سرمایه با هزینه ملت در حال از بین رفتن است. مهاجرت پزشکان و خودکشی‌ها و ترک کردن طرح‌هایشان نگرانی‌های جدی ایجاد می‌کند که سازمان نظام پزشکی و قسمت‌های مرتبط باید پاسخگو باشند.
وی در ادامه درباره علل اصلی خودکشی دستیاران پزشکی و پزشکان بیان کرد: به نظر من علت این خودکشی‌ها طبقه‌بندی دارد و فقط علت مالی ندارد. علل مالی در رده‌های دوم و سوم است. مباحث کاری، امید به آینده، برخوردساختار‌ها و مباحث مالی در این بین مؤثر است. وقتی در سخت‌ترین رشته قبول می‌شوید، تضمین آینده هم مهم می‌شود. هزینه کنکور و تلاش بسیار و شب بیداری‌ها برای پزشک شدن و دریافت حقوق اندک به چه درد می‌خورد؟ ما هم که پزشک مانده‌ایم شرایط سختی داریم. اگر دستمزد نیروی کار تأمین نشود، یک جای کار عیب پیدا خواهد کرد. مثل این می‌ماند که شما قیمت یک کالا را کم نگه دارید، اما همان قیمت کم را هم پرداخت نکنید. به نوعی پزشک بودن در ایران صرفه اقتصادی ندارد. تنها چیزیکه برای پزشکی مانده بحث ارزش آن است.
