اکبر مختاری کارشناس ارشد روابط بین‌الملل نوشت: اگر بخواهیم سه حادثه خطرناک در دوران جنگ سرد را نام ببریم، یکی از آن‌ها بحران موشکی کوبا میان آمریکای کِنِدی و شوروی خروشچف بود. در سال ۱۹۶۲ خروشچف تصمیم گرفت سکو‌های پرتاب موشک‌های میان‌برد را به کوبا منتقل سازد تا بتواند کوبا را در قبال حملات آمریکا حفظ کند. بحران موشکی کوبا سرانجام با پذیرفتن خروشچف در جمع‌آوری سکو‌های پرتاب موشک از کوبا، مانع جنگ بزرگ این دو ابرقدرت هسته‌ای شد.
اگر روزی جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی جو بایدن، ۱۰ روز قبل از هفتم اکتبر در مجله فارین‌افرز از وجود ثبات در خاورمیانه و صلح سعودی و اسرائیل و نزدیکی خروج گام‌به‌گام آمریکا از خاورمیانه سخن گفت؛ حالا کاملاً روند تغییر کرده است. آمریکای امروز دست‌کم دو ناو نظامی غول‌پیکر در آب‌های نزدیک در منطقه خاورمیانه دارد و در قبال حملات گروه‌های نزدیک به جمهوری اسلامی یا متهم به حمایت گرفتن از جمهوری اسلامی ایران در چالش جدی به‌سر می‌برد.
با آگاهی از تئوری بازدارندگی درمی‌یابیم که ایالات متحده به احتمال زیاد در برابر این حمله به نیروهایش در اردن، واکنشی مستحکم نشان خواهد داد؛ چراکه ساختار آمریکا و قرار گرفتن این کشور به‌عنوان ابرقدرت پنج‌بُعدی در نظام بین‌الملل به آن اجازه نمی‌دهد که در برابر چنین حمله‌ای گذشت کند.
برعهده گرفتن این حمله توسط گروه مقاومت اسلامی عراق که آمریکا آن را از گروه‌های محور مقاومت نزدیک به جمهوری اسلامی ایران می‌داند این کشور را وا خواهد داشت که ضربه‌ای مستحکم و کاری نه‌تن‌ها به این گروه بلکه به دیگر گروه‌های دیگر تحت حمایت ایران از عراق تا یمن وارد سازد.
اما سوال مهم این است که آیا ممکن است در برابر این حمله جوبایدن قصد زدن بخش‌هایی از خاک ایران را هم داشته باشد؟ برای پاسخ به این سوال باید به رفتار‌های آتی ایران طی روز‌های پیش رو نگریست.
