ظاهراً تا زمانی که خزانه دولت از دلار یا یورو خالی نشود یا دیگر امکان ارزانفروشی ارز خارجی را از دست ندهد، کشور و ملت و کشاورز و تولیدکننده و تاجر و کاسب و مردم کوچه و بازار و حتی قوه قضائیه، از شر خسارت و زحمت و فساد چندنرخیبودن قیمت ارز خلاصی نخواهدیافت.
تقریباً کارشناس دلسوزی در این مملکت نیست که با نرخ ارز یکسان یا تکنرخیشدن قیمت ارز مخالفت داشته باشد. اما آنها که از این خوان نعمت گسترده و بیزحمت، لقمههای درشت برمیدارند و اتفاقاً هم قدرت سیاسی دارند هم قدرت اقتصادی و هم از قدرت اقناع یا تطمیع رسانهای و دانشگاهی و آکادمیک برخوردارند، با گروگانگرفتن اقتصاد و تجارت و تولید کشور به نفع زیادهطلبی نامشروع و سیریناپذیر خود، تمامقد دهههاست که اجازه این کار را نمیدهند و البته از جمله خود دولت هم از وجود چنین پدیدهای چندان ناراضی نمینماید؛ زیرا هرگاه اراده کند برای فرونشاندن صدای اعتراض و گلایه جماعت از گرانی فلان یا بهمان کالا، به بهای به خاک سیاه نشاندن تولیدکننده داخلی از این امکان و فرصت برای (به اصطلاح خود) تنظیم بازار و شکستن نرخ استفاده کرده و با هزینه تقریباً نصف، دست به واردات میزند تا به زعم خود تورم را کنترل کند!