روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: می‌گفتند آغاز مسئولیت ما پایان فساد است. مشکلات را نه نتیجه تحریم که حاصلِ بی‌عرضگی قبلی‌ها می‌دانستند. تأکید دیگران بر اصلاح روابط جهانی را غرب گدایی می‌نامیدند. و آخرینش هم همین قصه تکراری پمپ بنزین و ماجراهایی از این دست.
حالا که دوره به آنان رسیده است می‌بینند زمین چقدر سفت است. لذا یک ملت را در جلسه امتحانِ الهی نشانده‌اند. انگار درِ جلسه هم بسته شده و کلید گم شده است. کسی هم نمی‌تواند از آن خارج شود!
نمی‌دانستند آقایان که اداره کردن کشور گرفتار انواع تحریم‌ها سخت است. توانِ خود را اندازه نگرفته بودند که برداشتن موانع قوتی بیشتر می‌طلبد یا نمی‌خواهند؟
برای چاره کردن فقط یک راه می‌ماند؛ دایره را بازتر بگیرند تا کسانی که می‌دانند و می‌توانند به کمک بیایند. اگر به سوی دانایانِ توانمند دست دراز نمی‌کنند، دستِ‌شان را هم پس نزنند تا بشود با کمترین هزینه به بیشترین عایدی رسید. این هم حکم عقل است و ایران به خرد فرزندان عاقل خود می‌تواند امید ببندد.
