یکی ازبستگان بسیار نزدیک آوا می‌گوید: یک روز آوا مریض شد. او را به درمانگاه بردند و دکتر با دیدن زخم های بدن آوا از او پرسید چرا بدن بچه این‌طور است؟ نامادری هم گفت چه می دانم و بعد با دکتر دعوا کرد و بدون گرفتن داروهای بچه برگشت.
برادرزن یکی از همسایه‌ها می‌گفت نامادری هرروز آوا را در اتاق انتهای خانه، زندانی کرده و با سیخ داغ بدنش را می‌سوزاند. ۱۰بار به خانه این زن رفتم اما چون دوربین مداربسته داشت، وقتی مرا می‌دید، در را باز نمی‌کرد. آراز و آوا هر دو کتک می‌خوردند اما چون آراز به مدرسه می‌رفت، کمتر کتک می‌خورد اما آوا چون دائم در خانه بود، کتکش می‌زد.
اولین حرفی‌که پدر آوا به ما می‌زند، مجازات نامادری است. بعد می‌گوید باید همه بدانند چه بلایی سرم آمده‌است. اگر قانون از من حمایت نکند، خودم آن را اجرا می‌کنم. پدر آوا ۳۸ ساله و کارگر است.
تبریز بودم که زن دومم صبح زنگ زد و گفت آوا از پله‌ها افتاده و تشنج کرده‌است، گفتم بچه‌ام هیچ بیماری ندارد. از تبریز به ارومیه برگشتم و بعد از تعویض لباس رفتم بیمارستان. آن‌طور که پزشکی قانونی گفته بود، بچه من تشنج نکرده، شکنجه شده بود. باور نکردم، هرکسی گفت او شکنجه شده است، باور نکردم. با خودم گفتم در خانه دوربین دارم ببینم چه خبر است.
وقتی فیلم دوربین مداربسته را دیدم، متوجه شدم آوا را شکنجه کرده است. دنیا روی سرم خراب شد. به خدا جگرم آتش‌گرفته است از دیدن آن صحنه‌ها
