محمدحسین مهدویان با تولید سریال زخم کاری، این بار مسیری خلاف اغلب آثار تولیدی این سال ها را پیموده و بدون اینکه تلاشی برای ترسیم یک کاراکتر مثبت و متکی بر اصول اخلاقی داشته باشد، جهانی را پیش روی مخاطب قرار داده که اغلب بازیگران اصلی آن را انسان هایی تشکیل می‌دهند که در مسابقه طمعکاری، بی رحمی و شهوت رانی می‌کوشند با سبقت گرفتن از یکدیگر، راه را برای دست یابی به منافع بیشتر برای خود باز کرده و خوب می دانند که در این مسیر هر چقدر دست‌هایشان به خون بیشتری آلوده شود، جایگاه مستحکم تری در میان رقبا برای خود پیدا خواهند کرد.
شاید قسمت دوازدهم سریال زخم کاری را بتوان مهمترین عرصه برای خودنمایی استعدادی دانست که پیش از این نیز با سریال «سقوط» بارقه هایی از نبوغ بازیگری اش را به معرض نمایش گذاشته بود. الناز ملک با اتکا به فرصتی که پیچیدگی های نقش برای او فراهم کرده موفق می‌شود سویه ای دیگر از توانایی هایش را به اجرا گذاشته و با چشمانی نافذ و زبان بدنی که خبر از درونیات کاراکتر می‌دهد، تماشاگر را برای تماشای یک کشمکش دراماتیک میان سیما و طلوعی آماده می‌کند.
به نظر می رسد پوست اندازی سریال زخم کاری و معرفی چهره های جدیدی که بازیگران این جاه طلبی های پیچیده هستند، تماشاگر را برای روبرو شدن با قصه های غافلگیر کننده بعدی کنجکاو می‌کند.
