مدتی است چهره الهه رضایی ـ مجری قدیمی برنامه‌های کودک و نوجوان ـ در قالب تبلیغ یک اسباب‌بازی در تلویزیون دیده می‌شود و البته خبری از اجرای برنامه جدیدی توسط خانم مجری نیست.
چهره و صدای الهه رضایی یادآور روز‌های خوب کودکی در دهه ۶۰ است؛ روز‌هایی که در عین تلخی حوادث جنگ، شیرین‌ترین خاطرات را برای کودکان دیروزش رقم زد. شاید به همین خاطر بود که چند سال قبل دیدن او و گیتی خامنه پس از سال‌ها دوری از تلویزیون در برنامه‌ای با همان سبک و سیاق گذشته ـ با نام «بچه‌های دیروز» ـ بسیاری را پای تلویزیون نشاند.
رضایی در سال ۱۳۸۹ پس از مدتها، در برنامه‌ای با نام «بچه‌های دیروز» که کارتون‌ها و برنامه‌های قدیمی را به منظور تجدید خاطره پخش می‌کرد، به اجرای برنامه پرداخت. او استقبال از این برنامه را به دلیل خلائی عنوان کرده بود که مخاطبان از نبود برنامه‌های مناسب و استاندارد کودک احساس می‌کنند و هنوز هم به دنبال همان خاطره‌های قدیم هستند.
اما الهه رضایی بعد از اجرای برنامه «بچه‌های دیروز» برخلاف گیتی خامنه، بار دیگر از حوزه اجرا در تلویزیون دور مانده و حالا چهره او در قالب تبلیغات بازرگانی دیده می‌شود.
اتفاقی که در نهایت این پرسش را به ذهن متبادر می‌کند: پس از سال‌ها تلاش رسانه ملی برای مطرح کردن یک چهره و قبولاندن او به مخاطب با هدف رساندن پیام، آیا سزاوار است حضور یک مجری باسابقه در تبلیغی تلویزیونی (هرچند مرتبط)، اینگونه در قاب سیما رقم بخورد یا می‌شد با مدیریت بهتر، تمهیدی اندیشید که حضور چهره‌های جوان در کنار قدیمی‌های باسابقه، ترکیبِ محبوب‌تری را برای مخاطب کودک فراهم آورد؟
