با همه‌گیری بیماری COVID-19 نقش دستگاه های تنفس برای نجات بیماران با حال بد، بسیار پررنگ شد.اما خیلی از افراد در مورد اینکه این دستگاه‌ها چگونه کار می‌کنند و تاثیر می‌گذارند اطلاعات زیادی ندارند.
دستگاه تنفس و یا همان ونتیلاتور، دستگاهی‌ست که اکسیژن را به بیمارانی که قادر به دریافت اکسیژن کافی از هوا نیستند، می‌رساند. اگر عملکرد ریه به دلیل بیماری مانند کووید 19 آسیب دیده باشد، بیمار برای تنفس و دریافت اکسیژن مورد نیاز باید به دستگاه ونتیلاتور متصل گردد. از این دستگاه در حین جراحی، برای تنکیم تنفس بیمار نیز استفاده می‌شود.
ونتیلاتورها، که به دستگاه‌های پشتیبانی کننده زندگی نیز معروف هستند ، بیماری را درمان نمی کنند ، اما می توانند تنفس بیماران در حال مبارزه عفونت و یا درحال بهتر شدن را ، بهبود ببخشند.
COVID-19 چگونه بر ریه ها تأثیر می گذارد؟
بسیاری از افرادی که به ویروس جدید کرونا مبتلا شده اند ، تب ، سرفه و گلودرد و سایر علائم را دارند.
اگر سیستم ایمنی بدن با عفونت مقابله نکند ، این عفونت می‌تواند وارد ریه‌ها شده و موجب سندروم حاد تنفسی (ARDS) شوند. در ARDS ، آلوئولها (کیسه های هوایی کوچکی که به اکسیژن اجازه می دهد به جریان خون برسد و دی اکسید کربن را دفع کند) با مایع پر می شود ، که این امر توانایی ریه ها در تأمین اکسیژن کافی برای اندامهای حیاتی را کاهش می دهد. در سندروم حاد تنفسی مشکل اصلی، بخشی از ریه است که بر اثر عفونت از بین می‌رود و همین امر می‌تواند مشکلات بسیار جدی‌تری ایجاد کند و طی همین زمان بسیاری از بیماران برای ادامه حیات نیازمند استفاده از ونتیلاتور می‌شوند.
ونتیلاتور چگونه کار می کند؟
به طور معمول ، وقتی کسی نفس می کشد ، دیواره قفسه سینه بزرگ یا به اصطلاح بازتر می شود ، که فشار منفی (یعنی خلاء) در داخل ریه ها ایجاد می کند و هوا را به داخل می کشاند. هنگامی که فرد، بیمار و ضعیف است و نمی تواند به راحتی نفس بکشد و یا هوا وارد ریه‌ها کند ، ونتیلاتور با ایجاد فشار مثبت هوا را به ریه ها وارد می کند.
دستگاه تنفس معمولاً در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان(ICU) استفاده می شود ، اما هستند کسانی که باید مدت طولانی از این دستگاه استفاده کنند. بنابراین ممکن است این دستگاه در خانه و یا اتاق‌های معمولی بیمارستان نیز وجود داشته و مورد استفاده قرار بگیرد.
اولین قدم برای متصل کردن بیمار به دستگاه تنفس ، بیهوشی عمومی است. سپس ، یک پزشک متخصص، لوله ای را در دهان یا بینی قرار داده و از این طریق لوله را به نای می‌رساند. به این عمل لوله گذاری گفته می شود.
لوله به یک دستگاه خارجی متصل است که هوا و اکسیژن را به ریه ها وارد می‌کند. بسته به شرایط بیمار ، دستگاه می تواند به انجام تمام یا فقط بخشی از تنفس کمک کند. دستگاه تنفس همچنین می تواند به باز نگه داشتن ریه ها کمک کند تا کیسه های هوا دچار چسبندگی نشوند.
در بیمارانی که به ونتیلاتور متصل هستند، تمام علائم پزشکی مانند: ضربان قلب و تنفس ، فشار خون و میزان اشباع اکسیژن خون تحت کنترل قرار می‌گیرد. بررسی‌های دیگری مانند تصویربرداری و آزمایش خون ممکن است برای اندازه گیری سطح اکسیژن و دی اکسید کربن (که گاهی اوقات گازهای خون نامیده می شود) انجام شود.
برخی از افراد ممکن است نیاز به چند ساعت اتصال به ونتیلاتور داشته باشند، در حالی که برخی دیگر به مدت یک ، دو یا سه هفته ممکن است به دستگاه تنفسی متصل باشند. اگر فرد مدت طولانی‌تری نیاز به اتصال به ونتیلاتور داشته باشد، ممکن است نیاز به تراکئوستومی باشد. در طی این روش ، جراح در قسمت جلوی گردن سوراخ ایجاد کرده و لوله ای را در نای وارد می کند و لوله به دستگاه تنفس متصل می‌شود.
لوله تراکئوستومی به دلیل اینکه از زیر تارهای صوتی وارد می‌شود، صحبت کردن را برای فرد سخت می کند. بعد از آنکه بیماران از دستگاه تنفس جدا می شوند ، می توانند با استفاده از وسیله ای به نام دریچه بلندگو دوباره صحبت کنند.
اکثر تراکئوستومی ها دائمی نیستند. این روش، اغلب برای کمک به بیمار برای قطع کردن دستگاه تنفس پس از استفاده طولانی مدت استفاده می شود. با این حال، جدا شدن از ونتیلاتور و راحت نفس کشیدن، برای هرکسی مقدور نیست. خیلی از بیمارها دوست ندارند مدت طولانی از دستگاه تنفس استفاده کنند و تلاش می‌کنند با شرایط عادی وضعیت تنفسی‌شان را بهبود بخشند ولی بر خلاف این افراد، متخصصان پیشنهاد می‌کنند قبل از مرخصی بیماران حتما دستگاه‌های تنفسی کمکی مانند اکسیژن ساز برای بیمار تهیه گردد. تا بعدا دچار مشکل تنفسی نگردند.
قرار گرفتن در دستگاه تنفس مصنوعی چه خطراتی دارد؟
استفاده بیش از حد از هرچیزی می‌تواند خطراتی را برای فرد به دنبال داشته باشد. در استفاده طولانی مدت از ونتیلاتور نیز ممکن است مشکلات جدی برای بیمار ایجاد شود. در بخش مراقبت‌های ویژه این دستگاه‌ها به طور صحیح مورد استفاده قرار می‌گیرند و تا حد ممکن خطرات احتمالی را برای بیمار کاهش می‌دهند.
عفونت یکی از خطرات احتمالی مرتبط با استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی است. ممکن است لوله تنفسی وارد شده به مجاری تنفسی باکتری ها را وارد ریه ها کند که می‌تواند منجر به ذات الریه شود. یک دستگاه تنفسی مصنوعی همچنین می تواند به ریه ها آسیب برساند ، چه از طریق فشار بیش از حد و چه از نظر میزان زیاد اکسیژنی که به ریه‌ها وارد می‌کند.
هذیان‌گویی یا عدم هوشیاری کامل نگرانی دیگری است که می تواند پس از یک بیماری بحرانی ایجاد شود و در موارد نادر ممکن است ماندگار باشد.
مواردی که باعث نگرانی پزشکان در مورد استفاده از دستگاه‌های تنفس شده است، اختلال در عملکرد جسمانی ، عملکرد شناختی و سلامت روانی است. عدم تحرک در حین بستری شدن می تواند چالش های دیگری را برای بیمار در پی داشته باشد. بهبودی این افراد ممکن است ماه ها طول بکشد. فقط باید این مورد را به یاد داشته باشید که برخی از بیماران بعد از ترخیص از بیمارستان، برای بازیابی حرکت جسمانی ممکن است به فیزیوتراپی نیاز داشته باشند.
بیماران مسنی که طولانی مدت به دستگاه تنفس متصل بوده‌اند، با کاهش عملکرد فیزیکی و شناختی مواجه شوند. افرادی که از آی سی یو ترخیص می‌شوند، ممکن است احساس کنند که دچار کاهش تمرکز شده‌اند، که این امر احتمالا به مرور زمان از بین رود. اما برخی از بیماران هم ممکن است سندروم پس از حادثه را تجربه کنند که این افراد برای گذر از این دوران باید تحت نظر روانپزشک باشند. با این وجود، دستگاه‌های تنفسی می‌توانند نجات دهنده زندگی باشند و در واقع ، بسیاری از کسانی که از دچار موارد شدید COVID-19 شده‌اند، احتمالا به دستگاه اکسیژن ساز یا ونتیلاتور وصل بوده‌اند.
شما عزیزان می‌توانید برای خرید انواع لوازم پزشکی مورد نیاز در پاندمی کرونا، اعم از تب سنج ، اکسیمتر و... با شماره 02122220577 تماس گرفته و راهنمایی‌های لازم را از مشاوران ماهان مدیکال دریافت نمایید، و یا اینکه می‌توانید به آدرس www.MahanMedical.com مراجعه نموده و ثبت سفارش کنید و درب منزل تحویل بگیرید.
