سرقت ادبی حمید هیراد

این خواننده جوان که اولین آهنگ وی با گروه پازل بند در کنار علی رهبری و آرین بهاری در 15 اسفند 1395 با نام «بی تاب» منتشر شد و در اردیبهشت 1396 آهنگ مستقل وی با نام مستم کن روانهٔ بازار شد. در تیرماه 1396 آهنگ دلارام را به همراهی پازل بند منتشر کرد که مورد اقبال طیف گسترده ای از مردم قرار گرفت.

تعدادی از شاعران و ترانه سرایان با انتشار بیانیه ای با موضوع «تضییع حقوق مولفین و حواشی ایجاد شده توسط حمید هیراد» بیانیه ای را منتشر کرده و خواستار رسیدگی این موضوع از طریق مراجع ذیربط شدند.

متن بیانیه شکایت از حمید هیراد

در متن این بیانیه که توسط علیرضا بدیع شاعر و ترانه سرای مطرح کشورمان آمده است:

«در کشور ما، احترام به حق مالکیت اثار هنری امری ست فراموش شده و درین میان، شاعران بسیاری نیز قربانی آن شده اند. از سویی عدم واکنش صنفی نیز به وخیم تر شدن این ناهنجاری انجامیده است. یکی از وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد، صیانت از آثار ادبی ست.

طبیعتا زمانی که این مسئولیت پذیری در قبال آثار کسانی چون مولانا و شهریار تبریزی و سیمین بهبهانی وجود نداشته باشد، شعر و ترانه ی امروز نیز از گزند دستبرد نوآمدگان در امان نخواهد ماند.

ما جمعی از شاعران و ترانه سرایان ضمن ناپسند دانستن سرقت ادبی و محکوم کردن آن، موارد زیر را که توسط حمید هیراد خواننده صورت گرفته است ناشایست دانسته و خواستار رسیدگی مراجع ذیربط در جهت احقاق حقوق از دست رفته صاحبان آثار هستیم:

1. استفاده اثر بدون کسب مجوز از صاحب اثر

2. ضایع کردن حقوق مادی_معنوی شاعران و ترانه سرایان

3. جعل نام و دستبرد در متن بدون اطلاع و رضایت صاحب اثر

4. تلفیق ابیاتی از شعرای مختلف بدون کسب اجازه و ثبت تمامیت این کلاژ به نام حمید هیراد در پوستر و صفحه شخصی وی

5. هتاکی و طرح داعیه ی شکایت از منتقدان و افرادی که در جهت تنویر افکار عمومی اقدام کرده اند

6. اهانت های زننده مدیر برنامه های حمید هیراد به منتقدان و کاربرد عبارات سگ های هار و گرسنه در مورد منتقدان!

در پایان ضمن پای فشاری بر مصالح صنفی خویش اعلام می داریم که تا احقاق حق یک یک شعرایی که به دلیل نداشتن رسانه ای رسا، از گفتار وا مانده اند، از کار نخواهیم ماند.

و اما روی اصلی این پیکان به سمت تهیه کنندگان این دست آثار است که بدون توجه به حقوق پایمال شده، تنها به فکر تهیه ی آثاری سودآور بدون منفعت ملی و ارتقای فرهنگی می باشند. بی شک این بنگاه های اقتصادی نیز باید پاسخگوی مطالبات برحق صنف شاعران و ترانه سرایان باشند و در صورت عدم توجه به مطالبات مذکور، با برخوردهای وسیع تر صنفی و دیگر اقدامات قضایی مواجه خواهند شد.

نمونه هایی از سرقت ادبی حمید هیراد

بخشی از امضاکنندگان:

علی آذر-اکبر آزاد-روزبه آزادی-محسن انشایی-علی ایلیا-یلدا انگالی-مهدی ایوبی-سارا بالو-علیرضا بدیع-روزبه بمانی-محمدعلی بهمنی-سعید بیابانکی-امیر پیرنهان-پریا تفنگ ساز-امیر توده فلاح-کمال حسینیان-سعید دبیری-الهام دیداریان-رویا دیژن-ایرج زبردست-صابر ساده-هما سعادت-امید صباغ نو-آریا صلاحی-حمیدرضا صمدی-حامد صوفی پور-آبا عابدین-ایمان عباس پی-سیامک عباسی-حامد عسکری-اصغر علی کرمی-حسن علیشیری-حسین غیاثی-علی فردوسی-صابر قدیمی-اکبر قنبرزاده-یاسر قنبرلو-نیلوفر لاری پور-امیرحسین مدرس-محمد مقتدایی-پرسا مقدس-ایلیا منفرد-مهدی موسوی-عمران میری-مهتاب یغما-علی اکبر یاغی طباز -میثم یوسفی»

متن کامل بیانیه حمید هیراد در پاسخ به اتهام سرقت ادبی

«به نام خداوند بخشایشگر

سلام می کنم به هموطنان عزیزم

مایل بودم که در روزهای آغازین سال نو به گونه ای دیگر با مشتاقان فرهنگ و هنر ایرانی مان صحبت کنم ولی حواشی پیش آمده در روزهای اخیر، مرا ناگزیر می کند تا به جای بهاریه، از دری دیگر چند جمله ای بگویم. امید که به گوش مهربانی و مروت، این نوبت، کمی منصفانه تر ، همدیگر را به شنیدن و تحمل و همراهی بنشینیم. برخی از هموطنانم، چه در کسوت کارشناس و چه در زمره منتقد، از سر دلسوزی در حق ترانه یا ترانه سرا، خطابیه هایی برای بنده نوشته اند و برخی شنوندگان هم ابراز لطف هایی داشته اند. از هر یک، به دلیلی و از نظرگاهی متفاوت سپاسگزارم ولی به سهم خود، لازم می دانم در اینجا توضیحی داده باشم تا خدای ناکرده، سکوت بنده، حمل بر بی توجهی نشود.

چندی قبل هم در مصاحبه مکتوبی، بی آنکه داعیه کارشناسی داشته باشم، گفته بودم که استفاده عینی از بخشی از سروده شاعری یا تغییر یافته بیتی از ترانه ای یا بهره مندی محتوایی از شعر سراینده محترمی، منحصر به کار بنده نیست و سابقه ای طولانی در ادب فارسی دارد و نمونه های این بهره مندی اینجانب هم عموما مورد تایید اهالی ادب معاصر، از جمله شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی کشور قرار گرفته است و نمونه های این به اصطلاح «تدوین» و پیوند، هرگز با مخالفت این شورا و یا مشروط نمودن تولید این آثار، مواجه نشده اند و طبعا مثل سایر آثار دارای مجوز در این کشور، دارای سابقه های مستند در دفتر موسیقی وزارت ارشاد است.

البته بنده هم به عنوان عضو کوچکی از جامعه هنری این خاک، برای نشان دادن اعتقادم به ناپسند بودن سرقت ادبی از آثار دیگران و رعایت عرف و ادب، در پیوست معرفی آثار ارائه شده، به ویژه در قطعات اخیر، مرجع هر برداشت را هم ذکر کرده و در صورت دسترسی، از شاعر مورد نظر هم کسب اجازه و رضایت نموده ام. ناگفته هم نماند که پرهیز از ذکر نام صریح و همگانی این عزیزان، صرفا به دلیل فقدان اعتماد کامل به صحت اسامی در محدوده فضای مجازی و تردید اخلاقی در ضایع شدن حقوق صاحبان حقیقی این آثار بوده است نه نیتی دیگر. اما عجالتا عرض می کنم که بهره گیری از تجربیات ادبی شاعران و ترانه سرایان هموطنم، عموما دلایلی از این قرار داشته اند:

- یادآوری ظرفیت های متفاوت گنجینه ارزشمند شعر کهن فارسی و تشویق مخاطبان به نگاهی دیگر گونه به این میراث ملی.

- معرفی دیگرباره و متفاوت سروده های شاعران معاصر و همنسلان ترانه سرا و همچنین بهره گیری از آشنایی های تاریخی و پاره های ادبی مشهور ایشان در «پیوندهای» کلامی خودم به علت تناسبات وزنی یا معنایی با کل قطعه درحال ساخت، با هدف ارتقای صمیمیت کار و تقویت ماندگاری مجموعه اثر در ذهن مخاطبان و طبعا تسهیل در انتقال مفهوم کلی یک قطعه موسیقایی با استفاده از صرفا یک، دو بیت از سروده شاعر یا ترانه سرایی دیگر.

- ایجاد طیف جدیدی از نشاط اجتماعی در خیل عظیم مردم و بخصوص میلیون ها جوان علاقه مند به شنیدن صداهای تازه از بستر موسیقی پویای ایرانی.

لازم می دانم با کمال صداقت و اعتماد، اعلام کنم که اقبال نسبی و افتخار آمیز هموطنان باصفایم به این بنده کمترین، بعد از لطف خدای بزرگ، مرهون محبت وسیع و زلال مردم این سرزمین عزیز و همچنین بزرگواری ها و راهنمایی های شاعران و ترانه سرایان و منتقدان آثار مختصر اینجانب بوده است و یقینا تجربیات ارائه شده از سوی این بنده هم، از جنس آزمون خطای یک آدم معمولی است که نیازمند فرصت دهی و نقد و اصلاح است. اصلاحی که در مسیر دلسوزانه و منصفانه اش، محسنات یک پدیده و شیوه متفاوت و تاثیرات آن در منظری وسیعتر به نام جمعیت جوان و مردم صاحب ذوق و شعور هنری نیز دیده می شود و مسیر هدایت و راهنمایی هم، به اندک دلخوری شخصی یا اعمال سلیقه ای فردی، بسته نمی شود که این آیین شایسته، البته از بزرگان بسیار پسندیده تر است.

شاید قدمی به اشتباه رفته باشم یا کلامی به پختگی نگفته باشم، به گمانم فرصت اصلاح شیوه ها و ترمیم اشتباهات سهوی، همیشه فراهم است و همچون امید به لطف واسعه خداوند، همیشه می توان امیدوار بود که دنیای گسترده هنر ، برای ایفای نقش های مختلف و رساندن نغمه های متفاوت، صحنه هایی بسیار بکر و وسیع دارد.

به قول آن ظریف:... خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد!»