در این مقاله از سری مقاله های اختصاصی پرندگان خانگی اطلاع نیوز به بررسی کامل مرغ مینا می پردازیم.
فهرست مطالب: (با کلیک بروی هر عنوان به توضیحات بیشتر هدایت می شوید)
نگاهی اجمالی و تشخیص نر و ماده
پرنده ای مهاجم با اعتماد به نفس بالا و همچنین سازگار با محیط های شهری که در آسیا به وفور دیده میشود. این پرندگان دارای بالا تنه بلوطی متمایزی بوده با سری سیاه و براق و بالهایی سیاه به زمینه ای قهوه ای و نوک دم سفید، منقار و پاها و پوست اطراف چشم ها زرد روشن بوده و پرهای زبری در قسمت جلویی سر به صورت تاج قرار دارد، مینا های درشت تر بر روی بال خود تیکه های سفیدی دارند که در هنگام نبرد ها نمایان میشود. جنس نر و ماده مرغ مینا بسیار شبیه به هم میباشد ولی جنس نر مقدار کمی بزرگتر است و جوانتر ها از بالغین کندتر بوده با پرهای زینتی قهوه ای ترو نبود پرهای مشکی سیاه رنگ براق بر روی سر. مانند دیگر اعضا خانواده پرندگان آوازه خوان، مرغ مینا پاهایی بزرگ و قدرتمند دارد تا به آنها اجازه دهد به جای جهش بروی زمین راه بروند و به وسیله منقار ضخیم و صاف خود غذای مورد علاقه خود را پیدا کنند، مرغ های مینا به طور دائمی در حال آواز خواندن بوده و به وسیله چهچه های ممتد و بلند خود قابل شناسایی میباشند همچننین آن دسته از‌مرغانی که در قفس زندگی میکنند میتوانند صداهای انسانی را تقلید کنند.
مینا معمولا با اسم های مینای خانگی ، مینای هندی ، مینای کاکل دار نیز شناخته میشود و اندازه آنها چیزی حدود ۲۵ سانتیمتر و ۸۲ تا ۱۴۳ گرم است.
مرغ مینا از ترکیب هشت گونه مختلف ، متعلق به خانواده سار و گنجشک به وجود آمده . سه گونه مرغ مینا به نام های ایندین هیل بزرگ ، لسر ایندین هیل و جاوا هیل به عنوان گونه های مناسب برای حیوان خانگی بودن شناخته شده اند ، هر سه به خوبی صحبت میکنند به علاوه آنکاه گونه جاوا هیل بزرگتر بوده و دارای صدایی بلندتر است و اندازه آن به سختی به 30.5 سانتیمتر می رسد . جوجه هایی که از ابتدا با انسان ها بزرگ شده اند برای حیوان خانگی بودن بهترین گزینه به حساب می آیند زیرا تا زمانی که بزرگ شوند کاملا اجتماعی شده اند . رنگ کلی بدن مرغ های مینا یک رنگ کاملا سیاه پر زرق و برق می باشد ، بال های آنها دارای یک طیف رنگ سفید بوده و رنگ پاها و نوک آن ها زرد است . بیشتر مرغ های مینا بندهایی زرد رنگ در زیر چشم ها و در ادامه در پشت گردن خود دارند اگرچه ممکن است در بعضی از موارد الگوها متفاوت باشد .
مشخصات زیستی
مرغ مینا یک پرنده تطبیق پذیر و فرصت طلبی درجه یک است و از دامنه ی غذایی وسیعی استفاده میکند از جمله حلزون ، تخم سایر پرندگان و غذای سایر حیوانات مانند دانه های خوراکی ومیوه ها، در مناطق شهری در میان پسماند ها و آشغال ها به دنبال غذا میگردد و در مناطق روستایی از حشرات و دانه هایی که در خاک هستند استفاده میکند و معمولا بر روی گردن گاو ها نشسته و از کنه های موجود بر روی بدن آنها استفاده میکنند. در دوره هایی که حشرات کم یاب میشود رژیم غذایی مینا ها را میوه ها و دانه ها تشکیل میدهد و از این رو به یکی از آفات کشاورزی تبدیل میشوند. به عنوان یک گونه اجتماعی مرغ های مینا در دسته های کوچک زندگی میکنند و زمانی که در قلمرو های خود جمع میشوند تعدادشان به هزاران پرنده میرسد.
زمان زاد و ولد این پرندگان زیاد است‌ولی معمولا در حد فاصل آپریل تا جولای در هند میباشد.در ابتدای هر فصل جفت ها زندگیشان را آغاز میکنند و از قلمرو کوچکشان که در اطراف لانه هایشان میباشد دفاع میکنند، پرندگان نر و ماده با همکاری هم و با استفاده از شاخه ها و برگ ها و علف ها لانه ای به شکل فنجان در حفره های درختی و یا در حفره های صخره ها میسازند، ماده ها در مدت ۱۳ تا ۱۸ روز از‌تعداد چهار تا پنج تخم نگه داری میکند و جوجه ها معمولا در روز ۲۲ تا ۲۷ پردار میشوند ولی تا ۳ هفته بعد از تولدشان همچنان توسط پدرشان غذا داده میشوند، پرندگان جوان در یک سالگی به بلوغ جنسی رسیده و متوسط عمرشان در حیات وحش ۴ سالگی است در حالی که زندگی در محیط های بسته باعث افزایش طول عمرشان تا ۱۲ سالگی می شود.
مناطق بومی
مرغ مینا بومی مرکز و جنوب و جنوب شرقی آسیا است و افغانستان و ترکمنستان و قزاقستان را تا مناطق شرقی هند و بنگلادش و سری لانکا و چین و اندونزی شامل میشود، ود در کشور های همچون استرالیا و نیوزیلند و امارات متحده عربی به عنوان یک آفت کش طبیعی استفاده میشود ولی به کشت زارهای تجاری و صنعتی آسیبی جدی وارد کرده است از همین رو به عنوان گونه های آفت کش شناخته میشود، این پرنده اخیرا به شمال فرانسه برده شده است و گمان میرود با اینکه بومی آن مناطق نیست بتواند در حیات وحش آنجا به بقا خود ادامه دهد.
زیستگاه
مرغ مینا پرنده ای پرخاشگر بوده و در محل هایی که انسانها حضور دارند زندگی میکنند، به طور کلی در مناطق برون شهری مانند کشتزارها و زمین های سیلابی و چمن زارها حضور دارند، اما در حال حاضر بیشتر در شهرها در مناطقی مانند پارک ها و باغ ها و دفن زباله ها دیده میشوند.
تهدیدات
در حال حاضر تهدید خاصی برای مرغ های مینا وجود ندارد و در هند به عنوان دوست کشاورزان شناخته شده و باور بر این است که از محصولات کشاورزی در مقابل حشرات دفاع میکند و از این رو به سایر نقاط دنیا نیز برده شده است و در بعضی از کشور ها به عنوان‌نمونه ای موفق در کنترل جمعیت حشرات کاربرد دارد، در کوینزلند استرالیا برای کنترل جمعیت ملخ ها از این پرندگان استفاده میشود ولی با پرندگان بومی برای ساخت لانه و ایجاد قلمرو به مبارزه می پردازند تا جایی که از‌طرف سازمان آی یو سی ان به عنوان یکی از ۱۰۰ گونه مهاجم شناخته میشوند.
محدود سازی
در مناطقی که مرغ مینا تهدیدی برای گونه های دیگر ندارد برنامه خاصی برای محدود کردن آنها وجود ندارد ، به طور مثال در استرالیا به طور عامدانه مسموم شده و به دام میافتند و با آموزش عمومی و آگاهی سازی در محدود کردن گسترش گونه های مینا میشوند.
چگونه از مرغ مینا مراقبت نماییم ؟
مرغ های مینا به صورت سنتی حیوان خانگی نیستند اما دوستداران این حیوان ، آنها را به دلیل آموزش پذیری ، خاص بودن و قدرت خارق العاده در تقلید دوست دارند . این پرندگان به خوبی با در قفس زندگی کردن کنار آمده و در صورتی که در شرایط مناسب مراقبت و نگهداری شوند دست آموزانی عالی هستند . مطمئن شوید که مرغ مینای خود را از یک پرورش دهنده ی معتبر بخرید .
قفس مناسب
در حالت عادی از نظر ظاهری ، ابعاد مرغ مینا بین 23 تا 28 سانتیمتر میباشد . مرغ مینا زمان زیادی را روی زمین میگذراند و محل زندگی آنها باید شامل مقدار زیادی فضای باز روی کف زمین و اشکالی به شکل تایر برای بالا و پایین پریدن بر روی آنها باشد . پیدا کردن قفس مناسب برای این پرندگان سخت است ، طراحی قفس پرندگان بزرگتر مانند طوطی به گونه ای است که دارای ارتفاع بیشتر به نسبت عرض می باشد ، محل زندگی مرغ مینا میبایست دارای عرض بین 90 تا 120 سانتیمتر عمق و ارتفاع حداقل 90 سانتیمتر باشد ، برای جست و خیز تیرهای داخل قفس به جای منعطف بودن میبایست محکم و به تعداد زیاد باشند . اسباب بازی های دیگر پرندگان حوصله مرغ مینا را سر میبرند ، این پرندگان به اسباب بازی مخصوص نوزادان مثل پستانک و حلقه دندانی و همچنین انواع مختلف گربه های عروسکی علاقه دارند .
برنامه غذایی و تغذیه
مرغ های مینا دستگاه گوارش کوتاهی دارند و این بدان معناست که آنها به محض خوردن چیزی مدفوع میکنند این نوع پرنده از گونه ی سافت بیلد میباشند که به غذای نرم نیاز دارند . تنوع در برنامه غذایی برای مرغ های مینا از اهمیت بالایی برخورد است به همین دلیل برنامه غذایی آنها میبایست شامل غذای مخصوص با نشانه سافت بیلد به همراه کم و بیش 90 ppm آهن ، میوه ، سبزیجات و خوراک گوشت باشد .میوه و سبزیجات را پوست کنده و به قطعات مناسب خورد کنید . خوراک گوشتی میتواند شامل حشراتی مثل کرم برگ مو ، کرم های خوراکی ، جیرجیرک ها و سایر حشرات نرم پوست باشد . مرغ های مینا عاشق انجیر ، انگور ، کدو ، جوانه ها ، خانواده مرکبات ، سیب ها ، موزها ، کلم بروکلی ، هویج و خربزه می باشند ، هیچ وقت به آنها آوکادو ندهید . مخزن آب را هر روز پر کنید .
همچنین در اطلاع نیوز بخوانید: غذای مرغ مینا چیست؟
سلامت مرغ مینا
مرغ های مینا شلخته هستند ، محل زندگی آنها به صورت روزانه نیاز به تمیزکاری دارد ، برای حمام کردن آنها نیاز به محلی دارند که بتوانند به راحتی به آن وارد و خارج شوند و همچنین به شدت خود را در آب تکان دهند . از آنجایی که مرغ مینا مستعد مشکلات جگر است ، باید به صورت مرتب توسط دامپزشک معاینه شوند . معاینه ها شش ماه یکبار توسط دامپزشک پرندگان مربوط به نظافت و پیرایش نوک مرغ مینا ، ناخن ها و بال ها کافی و ضروری می باشد . برای خواب و استراحت ، این پرندگان نیاز به جعبه لانه دارند ، و قفس آنها در طول شب میبایست پوشیده باشد . مرغ مینا در طول روز چرت میزند و در طول شب میخوابد ، بعضی از صاحبان این پرنده دوست دارند که از این پرنده جفت داشته باشند که میبایست نر و ماده باشند ، مرغ های مینا تک پر هستند و این جفت ها سالانه 2 یا 3 جوجه درست میکنند ، یک مرغ مینای سالم که به درستی نگهداری و مراقبت شود بین 15 تا 25 سال عمر میکند .
