در یکی از بازی های لیگ فوتبال نوجوانان، رضا جباری سرمربی پرسپولیس با داور مسابقه درگیر شد و مورد ضرب و شتم قرار گرفت. جباری پس از این اتفاق در گفتگویی به شرح اتفاقات پرداخت که در ذیل می خوانید:
در بازی مقابل المپیک اندیشه داور 5 دقیقه وقت اضافه اعلام کرد و در دقیقه 98 بود که ما گل خوردیم. چند نفر در کنار زمین وقت گرفتند و به ما گفتند که حدود هشت دقیقه از انتهای وقت قانونی بازی گذشته بود که توپ وارد دروازه ما شد. داوری آقای همایون احمدیان در کل بازی واقعا ضعیف بود.
بگذارید بگویم گلی که خوردیم چگونه رخ داد:
توپ به نفع ما به کرنر رفت اما داور ضربه دروازه اعلام کرد. ضربه را زدند و توپ روی دروازه ما آمد. در این صحنه مهاجم حریف روی دفاع ما خطا کرد. توپ به مدافع تیم ما خورد و راهی کرنر شد. همان کرنر که ارسال شد، دروازه ما باز شد. یعنی علاوه بر اینکه زمان بازی تمام شده بود، با دو خطای واضح دروازه ما را باز کردند و برد را از چنگ ما در آوردند.
در یک صحنه دیگر گلر ما بیرون از زمین افتاده بود و داور به راحتی به او نگاه کرد و دستور به ادامه بازی داد. من در فوتبال تا به حال این صحنه را ندیده بودم. دروازه بان هرجا مصدوم شود بازی را قطع می کنند. مگر می شود بدون گلر بازی را ادامه داد؟ در مجموع بگویم که 3 امتیاز را با ناحقی از ما گرفتند.
او درباره صحنه جنجال برانگیز بازی گفت: من به دلیل اعتراض در صحنه های قبلی اخراج شدم و از زمین بیرون رفتم اما انگار داور از من می خواست که از استادیوم بیرون بروم. پس از گل دوم که گفتم چطور رقم خورد، به داخل زمین رفتم و اعتراض کردم. داور گارد دعوا گرفت. هنوز به او نرسیده بودم که گفت اگر جلو بیایی میزنم. کل صحنه چند ثانیه بود و چند نفر آمدند و جدا کردند.
بعد از این اتفاق به من گفتند شکایت کن، گفتم من در زندگی پایم به کلانتری بازی نشده است. نه در فوتبال به جایی احضار شده ام، نه در زندگی هرگز چنین جایی رفته ام. اما وقتی باشگاه به من گفت برای احقاق حق این نوجوان ها و تیم پرسپولیس باید چنین کاری انجام بدهی، دیگر از دست من خارج بود. وگرنه اگر دست خودم بود، صرفنظر می کردم. اما باشگاه درخواست هایی داشت و برایشان ناراحت کننده بود که مربی تیم مورد ضرب و شتم قرار گرفته باشد. من از طریق آقای پنجعلی با باشگاه در تماس هستم و او در تماسی که با من داشت، راهنمایی کرد که به این طریق اقدام کنم. من هم برای طول درمان و شکایت به پزشکی قانونی مراجعه کردم تا رسیدگی شود.
او درباره اینکه چقدر چنین اتفاقاتی در فوتبال پایه رخ می دهد، گفت: نمی شود گفت که مثلا هر بار چنین درگیری هایی اتفاق می افتد اما در لیگ هایی که نظارت کمتر است، طبیعتا این مسائل بیشتر پیش می آید. مثل فساد های مالی و دلالی و غیره که در فوتبال پایه و لیگ های سطح پایین به سبب کمتر بودن نظارت، رایج تر است. نیروی انتظامی هم با یک مامور نمی تواند جلوی مثلا پانصد هوادار را بگیرد.
جباری در خصوص احتمال محرومیت خود افزود: گذشته من نشان دهنده شخصیت من است که در فوتبال چه کردم و نوع برخوردم در زندگی شخصی و حرفه ای چگونه است. به این راحتی نمی توانند مرا محروم کنند. برای چه باید محروم بشوم؟ مگر من چه کاری کرده ام؟ مثل تمام مربیان دنیا، در شرایط عصبی برای اعتراض وارد زمین شدم. نهایتا در همان بازی بیرون می روم. نه توهین کردم، نه ضرب و شتم کردم. همین شکایت را هم فقط برای احقاق حق باشگاه کردم. ما هم درباره این اتفاق ادله کافی داریم. شاهدان عینی هم بودند، 110 هم آمده و بررسی کرده که ضمیمه پرونده کرده ایم. اگر رأیی هم صادر شود، ابتدا این مدارک باید بررسی شود. با این مدارک هم مطمئن هستم محروم نخواهم شد.
. جالب این است که هشت بازیکن فعلی ما هم کنار تیم فصل قبل بودند و بازی نکرده بودند. خیلی این اتفاق کم می افتد. من آقای گرشاسبی را به عنوان یک مدیرعامل دلسوز، سالم و کاربلد قبول دارم ولی انقدر که مشکل و دردسر در تیم بزرگسال زیاد است، فرصت به پایه ها نمی رسد. البته باز زحمت کشیدند بازی امیدها را دیدند و جلسه با سرمربیان تیم های پایه برگزار کردند.
او پیرامون وضعیت تیم نوجوانان پرسپولیس خاطرنشان کرد: از شما می خواهم اسم این را تیم نگذارید. من واقعا تیمی ندارم. ما با 8 بازیکن تمرین می کنم. بچه های نونهالان که در تمرینات خودشان حضور دارند، یک روز قبل از بازی اگر مربی شان اجازه دهد، به ما ملحق می شوند و در بازی های ما حاضر می شوند. تازه از این 8 نفر، چهار تای آنها بازیکن اصلی هستند. کسانی که در پایه کار کرده اند، می دانند که بازی کردن نونهالان در رده نوجوانان چقدر کار سختی است. به همین دلیل است که می گویم فشار زیادی روی تیم ما وجود دارد. با بازیکنان یک رده پایین تر داریم در لیگ نوجوانان بازی می کنیم. این مسائل فشار روحی و عصبی زیادی روی من وارد کرده است. فقط و فقط به خاطر اینکه باشگاه خودم بود، کار را پذیرفتم. خیلی از بازیکنان بزرگ به من گفتند چرا این کار را قبول کردی؟ درست هم می گویند.
از لحاظ حرفه ای هم قابل قبول نیست که مربی هدایت یک تیم هشت نفره را قبول کند؛ اما به خاطر نام پرسپولیس قبول کردم. من که مدعی هستم و خودم را پرسپولیسی می دانم، باید در روزهای سختی کنار تیم باشم. خواستم دینم را به نوعی ادا کنم و نشان دهم که قلبا پرسپولیس را دوست دارم، هرچند به ضرر آبرو و اعتبار خودم شود. اگر این تیم با این وضع سقوط کند، با اسم رضا جباری سقوط می کند و اسم من در خطر است. با این حال به خاطر پرسپولیس، آقای پنجعلی و اعتقادی که به کارم داشتم، پذیرفتم.
رسیدگی به تیم های پایه به نفع خودمان است. به جای اینکه 3 میلیارد تومان پول رضایتنامه بدهیم، از پایه های خودمان استفاده کنیم. همین الان در تیم من 2 بازیکن هستند که قول می دهم به رده ملی می رسند. باید با این ها قرارداد بلندمدت ببندیم. این کار باید ریشه ای انجام شود. من می گویم اگر 40 میلیارد برای قهرمانی تیم بزرگسالان هزینه می کنید، یک میلیارد آن را به پایه ها بدهید و با 39 میلیارد وارد لیگ برتر بشوید. به خدا تیم های پایه با همین 1 میلیارد خدایی می کنند. ما الان در تیم های پایه مشکلاتی در حد آب معدنی داریم. واقعا خجالت آور است.
این محرومیت باعث شد هیچ کس به تیم نوجوانان اضافه نشود. از سوی دیگر چند بازیکن قبلی نوجوانان به خاطر شرایط سنی، به تیم جوانان منتقل شدند و به این ترتیب دست ما خیلی خالی شد و مجبور شدیم از نونهالان بازیکن اضافه کنیم. جالب این است که هشت بازیکن فعلی ما هم کنار تیم فصل قبل بودند و بازی نکرده بودند.
