مقدمه
تا همین چند سال پیش، ماشین های تولید سانگ یانگ را بر مبنای دو ویژگی اصلی میشناختیم؛ یکی خصلت های لوکس سدان هایشان نظیر چیرمن که به بنزهای کره ای معروف بودند و دیگری قابلیت های آفرودرهایشان مثل نسل قدیم کوراندو و اکتیون که در نهایت زشتی و زمختی ممکن ساخته میشدند! اما مدتی است که اوضاع تغییر کرده و حالا نماینده ای از این خودروساز بنام تیوولی به میدان رقابت خودروبانک دعوت شده که هیچ یک از مشخصات اجدادش را ندارد بلکه در غالب یک کراس اوور فانتزی و جوان پسندانه، وجهه متفاوتی از قابلیت های جدید این کمپانی را به رخ میکشاند. در سمت دیگر میدان هم رنو داستر ایستاده؛ خودرویی که هرچند نسل جدیدش دست خوش به روزرسانی های ظاهری بسیار خوبی شده اما متاسفانه آن مدل در کشورمان حضور ندارد و نسل موجود، همچنان از همان تم ظاهری ساده و قدیمی مرسوم در داچیا استفاده نموده است و فقط به اندک فیس لیفت ظاهری بسنده کرده. البته این ماشین هم قابلیت های مناسبی دارد که باعث شده طرفداران پر شماری داشته باشد. لطفاً با این مقاله از خودروبانک همراه باشید تا با خصوصیات و تفاوت های میان این دو بیشتر آشنا شوید.
طراحی ظاهری
همان طور که گفتیم این نسل از داستر دست خوش یک فیس لیفت ظاهری جزئی شده و حالا چراغها و جلو پنجره زیباتری نسبت به قبل بدست آورده است؛ اما با این حال هنوز هم در اکثر زوایا، بخصوص قسمت انتهایی رنگ بوی کهنگی دارد و تقریباً هیچ ویژگی لاکچری از خود بروز نمیدهد. با این حال اما ظاهر خشن و ساده داستر هم طرفداران خاص خودش را دارد، بخصوص که برخی از خصلت های نه چندان زیبای بدنه مثل فرم کوتاه سپرها با هدف عبور راحت تر از ناهمواری های خارج جاده ای بدین شکل درآمده اند و به نوعی کارآیی خواهند داشت. ضمناً گلگیرهای برآمده و چهره جدی ماشین، ظاهر اتومبیل را قدرتمندتر و پر جذبه تر از سایر کراس های فانتزی بازار نشان داده اند و این قضیه با سلیقه آفرودرها بیشتر جور در میاید چراکه یادآور شاسی بلندهای واقعی است.
در طرف مقابل اما سانگ یانگ موفق شده به خوبی ظرافت و زیبایی را با جاذبه های ظاهری یک کراس اوور اسپرت شهری ترکیب نماید و اتومبیلی شیک و امروزی خلق نماید. البته این محصول هم زیباترین اتومبیل این رده محسوب نمیشود اما در قیاس با داستر بدنه خوش ترکیب تر و چشم نوازتری دارد که تقریباً با اکثر سلایق جور در می آید. فرم جعبه ای شکل بدنه تیوولی برای تاکید بیشتر بر کلاس بدنه یک کراس اوور بدین شکل ساخته شده تا کمتر با هاچ بک ها اشتباه گرفته شود و چراغهای زیبا در تلفیق با سپرهای مدرن ماشین، کمک کرده اند که این فرم بدنه کسالت آور از کار در نیاید.
در یک جمع بندی کلی و با وجود اینکه زیبایی یک امر سلیقه ای است، میتوان گفت که ظاهر تیوولی از نظر اصول هارمونی، تناسب اندام و اِلمان های شاخص امروزی، زیباتر از داستر طراحی شده، هرچند ظاهر قلدر و مردانه محصول رنو هم با توجه به ابهتش میتواند طرفداران خودش را داشته باشد.
طراحی داخلی
اما با گشودن درب ماشین ها شاهد یک رقابت کاملاً یک طرفه به سود تیوولی هستیم. در واقع هرچقدر هم سعی کنیم طراحی داخلی بی روح و کسل کننده داستر را به ویژگی های ذاتی یک ماشین شاسی بلند با اهداف اقتصادی ارتباط دهیم باز هم نمیشود منکر بی ذوقی طراحان رنو در ساخت کابین داستر شد. برعکس، تیوولی داشبوری شیک با ترکیبی اسپرت پیش رویمان قرار داده که حس بهتری از مواجهه با یک خودرو در این سطح قیمتی را به انسان ارزانی میدارد. در هنگام دقت به جزئیات هم کاملاً مشخص است که قسمت های مختلف، از فرمان گرفته تا دریچه های تهویه، نشانگرهای پشت آمپر و کنسول و حتی سردنده سانگ یانگ با دقت و ظرافت بیشتری نسبت به ادوات زمخت رنو طراحی شده اند.
البته داستر به لطف ابعاد بزرگ تر بدنه و فاصله میان محورهای بیشتر فضای دلبازتری در داخل کابین دارد و این قضیه در مورد فضای صندوق عقب هم به همین شکل است؛ هرچند تیوولی نیز نسبت به ابعاد بدنه از فضای قابل قبولی بهره میربد و صندلی هایش بدلیل طراحی بهتر دیرتر از نیمکت های مدرسه ای داستر بدن انسان را خسته میکنند.
امکانات رفاهی و ایمنی
سانگ یانگ تیوولی با داشتن گزینه هایی مثل سیستم های ترمز و پایداری از قبیل ABS, EBD, ESP, HBA و سیستم کمکی حرکت در سربالایی HSA، سیستم فعال ضد واژگونی ARP، 6 عدد کیسه هوا، کیلس و استارتر دکمه ای، صندلی های با روکش چرم، گرمکن صندلی های جلو، نمایشگر مرکزی، کروز کنترل و سنسورهای نور و باران و آینه های برقی بهمراه سیستم تاشو، شاید کامل ترین گزینه این رده قیمتی نام نگیرد اما بدون شک از داستر مجهز تر است. تازه در تیپ Elite سانروف نیز به این امکانات اضافه میشود تا لیست تجهیزات تیوولی کامل تر گردد. در طرف مقابل رنو داستر حتی در نسخه SE یا به اصطلاح فول آپشن هم با داشتن تنها 2 ایربگ و بسیاری کاستی های دیگر نشان میدهد که همچنان بر روی ویژگی های اقتصادی خود تاکید دارد. البته وجود گزینه هایی نظیر کروز کنترل، کنترل کشش و پایداری الکترونیکی، TPMS و نمایشگر لمسی مرکزی بهمراه دوربین دنده عقب، مقداری دلگرم کننده هستند اما در هر صورت باید گفت که داستر یکی از کم آپشن ترین ماشین های این رده قیمتی به حساب می آید و در برابر تیوولی امتیاز ضعیف تری در این پارامتر بدست می آورد.
در بحث ایمنی هم سانگ یانگ تیوولی با کسب 4 ستاره ایمنی تست تصادف اروپا بهتر از داستر 3 ستاره عمل کرده و علیرغم ظاهر ضعیف تر، حفاظت بهتری از سرنشیان به عمل می آورد؛ همچنین مواردی مثل نبود ایربگ های جانبی و کاسه ای بودن ترمزهای عقب داستر نیز در نوع خود امتیازات منفی مهمی برای اتومبیلی در این رده محسوب میشوند.
پیشرانه و سیستم انتقال قدرت
با گشودن درب کاپوت تیوولی با یک موتور 1.6 لیتری تنفس طبیعی روبرو میشویم که در بهترین حالت میتواند 128 اسب بخار قدرت و 160 نیوتن متر گشتاور تولید نماید. خوب مشخص است که این موتور در برابر انجین 2 لیتری داستر حرف چندانی برای گفتن ندارد. البته ممکن است بگویید اختلاف 7 اسب بخاری داستر با تیوولی چندان هم زیاد نیست اما با نگاهی به تفاوت گشتاور 35 نیوتن متری به سود داستر، برنده این قسمت به وضوح مشخص میشود.
البته ناگفته نماند که تیوولی به لطف استفاده از یک جعبه دنده جدیدتر 6 سرعته توانسته بخشی از کمبود قدرت و گشتاور را جبران نماید و اختلافش با داستر را کاهش دهد اما با این حال محصول رنو با همین جعبه دنده قدیمی 4 سرعته هم عملکرد بهتری دارد و چه در شتاب گیری و چه کشش در سربالایی ها قدرتمندتر از تیوولی ظاهر می گردد.
تازه داستر به لطف داشتن قطعات فنی مشترک با مگان های 2 لیتری از فراوانی قطعات فنی بهتر نیز بهره میبرد که در آشفته بازار این روزهای بازار قطعات یدکی امتیاز ویژه ای محسوب میشود.
راستی تا یادم نرفته بگویم که هر دو خودرو در نمونه دو دیفرانسیل هم به بازارمان عرضه شده اند که البته تعداد تیوولی های دو دف بسیار کم است و به طور کلی هم مکانیسم و حالت های قابل انتخاب برای انتقال قدرت داستر دو دیفرانسیل برای مسیرهای خارج جاده ای کارآمدتر از تیوولی می باشد.
پس می توان گفت تنها برتری تیوولی در بخش مشخصات فنی صرفاً به مقداری مصرف سوخت کمتر محدود شده و در سایر پارامترها این داستر است که برگ های برنده را در اختیار میگیرد.
در جدول زیر میتوانید با خلاصه مشخصات فنی این دو بیشتر آشنا شوید:
| مدل | سانگ یانگ تیوولی | رنو داستر |
| پیشرانه | 4 سیلندر 16 سوپاپ اتمسفریک | 4 سیلندر 16 سوپاپ اتمسفریک |
| حجم موتور | 1.6 لیتر | 2 لیتر |
| حداکثر قدرت | 128 اسب بخار در دور 6000 | 135 اسب بخار در دور 5500 |
| حداکثر گشتاور | 160 نیوتن متر در دور 4600 | 195 نیوتن متر در دور 3750 |
| گیربکس | 6 سرعته اتوماتیک | 4 سرعته اتوماتیک |
| شتاب رسمی | 12 ثانیه | 10.4 ثانیه (دو دیفرانسیل 11.4) |
| حداکثر سرعت | 175 کیلومتر بر ساعت | 180 کیلومتر بر ساعت |
| مصرف سوخت (ترکیبی) | 7.2 لیتر | 8.2 لیتر (دو دیفرانسیل 8.9 لیتر) |
تجربه رانندگی
حالا زمان تست عملی رسیده؛ پشت فرمان هر دو خودرو دید به جلو و طرفین مناسب است اما در مورد دید پشت سر محدودیت هایی وجود دارد که البته به کمک دوربین کاملاً برطرف شده. ابعاد جمع و جورتر تیوولی برای ترافیک و جای پارک محدود در شهرهای شلوغ مناسب تر به نظر میرسد هرچند داستر هم آنقدرها بزرگ و دست و پا گیر نیست که نتوانید به ابعادش عادت کنید؛
شاید در ظاهر امر انتظار برود که تیوولی با این چهره اسپرت و جوان پسندانه از داستر ساده با این ظاهر آفرودی سریعتر ظاهر شود اما اینطور نیست و محصول رنو با شتاب اولیه و ثانویه بهتر از پس تیوولی بر می آید؛ در خصوص کشش در سربالایی ها اختلاف حتی بیشتر هم میشود و در شرایطی که تیوولی در سربالایی های تند و در شرایط 4 سرنشین مقدرای کم رمق نشان میدهد، داستر مشکل چندانی از خود بروز نمیدهد؛ البته داستر هم اتومبیل چندان پر شتابی نیست اما در تمامی تست های ما نسبت به تیوولی چالاک تر ظاهر شد. جدای از اینها فاق کوتاه لاستیک های تیوولی باعث شده که سواری ماشین مقداری خشک باشد و کوبش های ناشی از دست اندازهای تند و تیز هر از گاه به کابین نفوذ کند اما داستر سیستم تعلیق نرم تری دارد و راحت تر از پس ناملایمات مسیر بر می آید؛ فقط صد حیف که طراحی نه چندان مناسب صندلی ها اجازه نداده کیفیت سواری محصول رنو به سطح ایده آل نزدیک شود.
در خصوص ترمز گیری شرایط هر دو اتومبیل قابل قبول ارزیبابی شد، بخصوص که هیچ کدامشان قابلیت های اسپرت و شتاب خارق العاده ای ندارند و در نتیجه قدرت ترمزشان برای کاری که برایش ساخته شده اند کافی به نظر میرسد، البته عملکرد ترمزهای ABS و EBD معمولاً در نمونه های چهارچرخ دیسکی مثل تیوولی از دقت بالاتری در قیاس با ترمزهای کاسه ای عقب داستر بهره میبرند و در صورت استفاده مداوم در سرپایینی ها نیز دیرتر اسیر حرارت و افت عملکرد می گردند. ضمناً در مورد تعادل هم باید گفت، تیوولی به دلیل مرکز ثقل پایین تر و تعلیق خشک تر میل به حرکات الاکلنگی کمتری از خود نشان میدهد و در پیچ ها در قیاس با داستر پایدارتر نشان میدهد اما در هر صورت هیچ کدام از میهمانان امروزمان فرمان پذیری ایده آلی ندارند و در صورت بی احتیاطی ممکن است با مقدرای کم فرمانی در پیچ ها مواجه شوید. البته وجود نعمت ESP در هر دو خودرو مورد تست باعث شده که این مساله چندان خطرساز نباشد.
اما اگر خیال خارج شدن از مسیرهای اسفالت را داشته باشید اوضاع کاملاً به سود داستر خواهد بود. در واقع حتی در نمونه های تک دیفرانسیل هم محصول رنو بنا به دلایلی از جمله ارتفاع بیشتر از سطح زمین، فاق بلندتر لاستیک ها و در نتیجه مقاومت بیشتر نسبت به ضربات، زاویه خاص سپرها و گشتاور بهتر همراه مناسب تری برای عبور از مسیرهای خارج جاده ای نشان میدهد و در نمونه های دو دیفرانسیل هم حالت های انتقال قدرت برای مسیرهای آفرودی کارآمدتری دارد. در واقع سیستم دو دیفرانسیل تیوولی بیشتر برای رانندگی ساده تر در باران و مسیرهای لغزنده کارایی دارد تا آفرود.
نتیجه گیری پایانی
همانطور که در طول مقاله مشاهده کردید سانگ یانگ تیوولی از نظر طراحی خارجی و بخصوص داخلی اتومبیل زیباتری نسبت به داستر بود و به قولی یک ماشین باکلاس تر نشان داد، همچنین از نظر سطح آپشن و ایمنی هم از رقیب اروپایی خود برتر ظاهر شد و با داشتن ابعاد جمع و جور برای ترددهای شهری کارآمدتر بود.
اما در طرف مقابل رنو داستر موتور قدرتمندتری دارد و با کشش بهتر، سواری نرم تر و ابعاد بزرگ تر بدنه برای سفرهای برون شهری گزینه بهتری به نظر میرسد؛ همچنین اگر قصد گلی کردن لاستیک های ماشین را داشته باشید، محصول رنو همراه بهتری برایتان خواهد بود چراکه تیوولی بخصوص در نمونه تک دیفرانسیل اصلاً برای خارج شدن از اسفالت ساخته نشده است.
مقدمه
تا همین چند سال پیش، ماشین های تولید سانگ یانگ را بر مبنای دو ویژگی اصلی میشناختیم؛ یکی خصلت های لوکس سدان هایشان نظیر چیرمن که به بنزهای کره ای معروف بودند و دیگری قابلیت های آفرودرهایشان مثل نسل قدیم کوراندو و اکتیون که در نهایت زشتی و زمختی ممکن ساخته میشدند! اما مدتی است که اوضاع تغییر کرده و حالا نماینده ای از این خودروساز بنام تیوولی به میدان رقابت خودروبانک دعوت شده که هیچ یک از مشخصات اجدادش را ندارد بلکه در غالب یک کراس اوور فانتزی و جوان پسندانه، وجهه متفاوتی از قابلیت های جدید این کمپانی را به رخ میکشاند. در سمت دیگر میدان هم رنو داستر ایستاده؛ خودرویی که هرچند نسل جدیدش دست خوش به روزرسانی های ظاهری بسیار خوبی شده اما متاسفانه آن مدل در کشورمان حضور ندارد و نسل موجود، همچنان از همان تم ظاهری ساده و قدیمی مرسوم در داچیا استفاده نموده است و فقط به اندک فیس لیفت ظاهری بسنده کرده. البته این ماشین هم قابلیت های مناسبی دارد که باعث شده طرفداران پر شماری داشته باشد. لطفاً با این مقاله از خودروبانک همراه باشید تا با خصوصیات و تفاوت های میان این دو بیشتر آشنا شوید.
طراحی ظاهری
همان طور که گفتیم این نسل از داستر دست خوش یک فیس لیفت ظاهری جزئی شده و حالا چراغها و جلو پنجره زیباتری نسبت به قبل بدست آورده است؛ اما با این حال هنوز هم در اکثر زوایا، بخصوص قسمت انتهایی رنگ بوی کهنگی دارد و تقریباً هیچ ویژگی لاکچری از خود بروز نمیدهد. با این حال اما ظاهر خشن و ساده داستر هم طرفداران خاص خودش را دارد، بخصوص که برخی از خصلت های نه چندان زیبای بدنه مثل فرم کوتاه سپرها با هدف عبور راحت تر از ناهمواری های خارج جاده ای بدین شکل درآمده اند و به نوعی کارآیی خواهند داشت. ضمناً گلگیرهای برآمده و چهره جدی ماشین، ظاهر اتومبیل را قدرتمندتر و پر جذبه تر از سایر کراس های فانتزی بازار نشان داده اند و این قضیه با سلیقه آفرودرها بیشتر جور در میاید چراکه یادآور شاسی بلندهای واقعی است.
در طرف مقابل اما سانگ یانگ موفق شده به خوبی ظرافت و زیبایی را با جاذبه های ظاهری یک کراس اوور اسپرت شهری ترکیب نماید و اتومبیلی شیک و امروزی خلق نماید. البته این محصول هم زیباترین اتومبیل این رده محسوب نمیشود اما در قیاس با داستر بدنه خوش ترکیب تر و چشم نوازتری دارد که تقریباً با اکثر سلایق جور در می آید. فرم جعبه ای شکل بدنه تیوولی برای تاکید بیشتر بر کلاس بدنه یک کراس اوور بدین شکل ساخته شده تا کمتر با هاچ بک ها اشتباه گرفته شود و چراغهای زیبا در تلفیق با سپرهای مدرن ماشین، کمک کرده اند که این فرم بدنه کسالت آور از کار در نیاید.
در یک جمع بندی کلی و با وجود اینکه زیبایی یک امر سلیقه ای است، میتوان گفت که ظاهر تیوولی از نظر اصول هارمونی، تناسب اندام و اِلمان های شاخص امروزی، زیباتر از داستر طراحی شده، هرچند ظاهر قلدر و مردانه محصول رنو هم با توجه به ابهتش میتواند طرفداران خودش را داشته باشد.
طراحی داخلی
اما با گشودن درب ماشین ها شاهد یک رقابت کاملاً یک طرفه به سود تیوولی هستیم. در واقع هرچقدر هم سعی کنیم طراحی داخلی بی روح و کسل کننده داستر را به ویژگی های ذاتی یک ماشین شاسی بلند با اهداف اقتصادی ارتباط دهیم باز هم نمیشود منکر بی ذوقی طراحان رنو در ساخت کابین داستر شد. برعکس، تیوولی داشبوری شیک با ترکیبی اسپرت پیش رویمان قرار داده که حس بهتری از مواجهه با یک خودرو در این سطح قیمتی را به انسان ارزانی میدارد. در هنگام دقت به جزئیات هم کاملاً مشخص است که قسمت های مختلف، از فرمان گرفته تا دریچه های تهویه، نشانگرهای پشت آمپر و کنسول و حتی سردنده سانگ یانگ با دقت و ظرافت بیشتری نسبت به ادوات زمخت رنو طراحی شده اند.
البته داستر به لطف ابعاد بزرگ تر بدنه و فاصله میان محورهای بیشتر فضای دلبازتری در داخل کابین دارد و این قضیه در مورد فضای صندوق عقب هم به همین شکل است؛ هرچند تیوولی نیز نسبت به ابعاد بدنه از فضای قابل قبولی بهره میربد و صندلی هایش بدلیل طراحی بهتر دیرتر از نیمکت های مدرسه ای داستر بدن انسان را خسته میکنند.
امکانات رفاهی و ایمنی
سانگ یانگ تیوولی با داشتن گزینه هایی مثل سیستم های ترمز و پایداری از قبیل ABS, EBD, ESP, HBA و سیستم کمکی حرکت در سربالایی HSA، سیستم فعال ضد واژگونی ARP، 6 عدد کیسه هوا، کیلس و استارتر دکمه ای، صندلی های با روکش چرم، گرمکن صندلی های جلو، نمایشگر مرکزی، کروز کنترل و سنسورهای نور و باران و آینه های برقی بهمراه سیستم تاشو، شاید کامل ترین گزینه این رده قیمتی نام نگیرد اما بدون شک از داستر مجهز تر است. تازه در تیپ Elite سانروف نیز به این امکانات اضافه میشود تا لیست تجهیزات تیوولی کامل تر گردد. در طرف مقابل رنو داستر حتی در نسخه SE یا به اصطلاح فول آپشن هم با داشتن تنها 2 ایربگ و بسیاری کاستی های دیگر نشان میدهد که همچنان بر روی ویژگی های اقتصادی خود تاکید دارد. البته وجود گزینه هایی نظیر کروز کنترل، کنترل کشش و پایداری الکترونیکی، TPMS و نمایشگر لمسی مرکزی بهمراه دوربین دنده عقب، مقداری دلگرم کننده هستند اما در هر صورت باید گفت که داستر یکی از کم آپشن ترین ماشین های این رده قیمتی به حساب می آید و در برابر تیوولی امتیاز ضعیف تری در این پارامتر بدست می آورد.
در بحث ایمنی هم سانگ یانگ تیوولی با کسب 4 ستاره ایمنی تست تصادف اروپا بهتر از داستر 3 ستاره عمل کرده و علیرغم ظاهر ضعیف تر، حفاظت بهتری از سرنشیان به عمل می آورد؛ همچنین مواردی مثل نبود ایربگ های جانبی و کاسه ای بودن ترمزهای عقب داستر نیز در نوع خود امتیازات منفی مهمی برای اتومبیلی در این رده محسوب میشوند.
پیشرانه و سیستم انتقال قدرت
با گشودن درب کاپوت تیوولی با یک موتور 1.6 لیتری تنفس طبیعی روبرو میشویم که در بهترین حالت میتواند 128 اسب بخار قدرت و 160 نیوتن متر گشتاور تولید نماید. خوب مشخص است که این موتور در برابر انجین 2 لیتری داستر حرف چندانی برای گفتن ندارد. البته ممکن است بگویید اختلاف 7 اسب بخاری داستر با تیوولی چندان هم زیاد نیست اما با نگاهی به تفاوت گشتاور 35 نیوتن متری به سود داستر، برنده این قسمت به وضوح مشخص میشود.
البته ناگفته نماند که تیوولی به لطف استفاده از یک جعبه دنده جدیدتر 6 سرعته توانسته بخشی از کمبود قدرت و گشتاور را جبران نماید و اختلافش با داستر را کاهش دهد اما با این حال محصول رنو با همین جعبه دنده قدیمی 4 سرعته هم عملکرد بهتری دارد و چه در شتاب گیری و چه کشش در سربالایی ها قدرتمندتر از تیوولی ظاهر می گردد.
تازه داستر به لطف داشتن قطعات فنی مشترک با مگان های 2 لیتری از فراوانی قطعات فنی بهتر نیز بهره میبرد که در آشفته بازار این روزهای بازار قطعات یدکی امتیاز ویژه ای محسوب میشود.
راستی تا یادم نرفته بگویم که هر دو خودرو در نمونه دو دیفرانسیل هم به بازارمان عرضه شده اند که البته تعداد تیوولی های دو دف بسیار کم است و به طور کلی هم مکانیسم و حالت های قابل انتخاب برای انتقال قدرت داستر دو دیفرانسیل برای مسیرهای خارج جاده ای کارآمدتر از تیوولی می باشد.
پس می توان گفت تنها برتری تیوولی در بخش مشخصات فنی صرفاً به مقداری مصرف سوخت کمتر محدود شده و در سایر پارامترها این داستر است که برگ های برنده را در اختیار میگیرد.
در جدول زیر میتوانید با خلاصه مشخصات فنی این دو بیشتر آشنا شوید:
| مدل | سانگ یانگ تیوولی | رنو داستر |
| پیشرانه | 4 سیلندر 16 سوپاپ اتمسفریک | 4 سیلندر 16 سوپاپ اتمسفریک |
| حجم موتور | 1.6 لیتر | 2 لیتر |
| حداکثر قدرت | 128 اسب بخار در دور 6000 | 135 اسب بخار در دور 5500 |
| حداکثر گشتاور | 160 نیوتن متر در دور 4600 | 195 نیوتن متر در دور 3750 |
| گیربکس | 6 سرعته اتوماتیک | 4 سرعته اتوماتیک |
| شتاب رسمی | 12 ثانیه | 10.4 ثانیه (دو دیفرانسیل 11.4) |
| حداکثر سرعت | 175 کیلومتر بر ساعت | 180 کیلومتر بر ساعت |
| مصرف سوخت (ترکیبی) | 7.2 لیتر | 8.2 لیتر (دو دیفرانسیل 8.9 لیتر) |
تجربه رانندگی
حالا زمان تست عملی رسیده؛ پشت فرمان هر دو خودرو دید به جلو و طرفین مناسب است اما در مورد دید پشت سر محدودیت هایی وجود دارد که البته به کمک دوربین کاملاً برطرف شده. ابعاد جمع و جورتر تیوولی برای ترافیک و جای پارک محدود در شهرهای شلوغ مناسب تر به نظر میرسد هرچند داستر هم آنقدرها بزرگ و دست و پا گیر نیست که نتوانید به ابعادش عادت کنید؛
شاید در ظاهر امر انتظار برود که تیوولی با این چهره اسپرت و جوان پسندانه از داستر ساده با این ظاهر آفرودی سریعتر ظاهر شود اما اینطور نیست و محصول رنو با شتاب اولیه و ثانویه بهتر از پس تیوولی بر می آید؛ در خصوص کشش در سربالایی ها اختلاف حتی بیشتر هم میشود و در شرایطی که تیوولی در سربالایی های تند و در شرایط 4 سرنشین مقدرای کم رمق نشان میدهد، داستر مشکل چندانی از خود بروز نمیدهد؛ البته داستر هم اتومبیل چندان پر شتابی نیست اما در تمامی تست های ما نسبت به تیوولی چالاک تر ظاهر شد. جدای از اینها فاق کوتاه لاستیک های تیوولی باعث شده که سواری ماشین مقداری خشک باشد و کوبش های ناشی از دست اندازهای تند و تیز هر از گاه به کابین نفوذ کند اما داستر سیستم تعلیق نرم تری دارد و راحت تر از پس ناملایمات مسیر بر می آید؛ فقط صد حیف که طراحی نه چندان مناسب صندلی ها اجازه نداده کیفیت سواری محصول رنو به سطح ایده آل نزدیک شود.
در خصوص ترمز گیری شرایط هر دو اتومبیل قابل قبول ارزیبابی شد، بخصوص که هیچ کدامشان قابلیت های اسپرت و شتاب خارق العاده ای ندارند و در نتیجه قدرت ترمزشان برای کاری که برایش ساخته شده اند کافی به نظر میرسد، البته عملکرد ترمزهای ABS و EBD معمولاً در نمونه های چهارچرخ دیسکی مثل تیوولی از دقت بالاتری در قیاس با ترمزهای کاسه ای عقب داستر بهره میبرند و در صورت استفاده مداوم در سرپایینی ها نیز دیرتر اسیر حرارت و افت عملکرد می گردند. ضمناً در مورد تعادل هم باید گفت، تیوولی به دلیل مرکز ثقل پایین تر و تعلیق خشک تر میل به حرکات الاکلنگی کمتری از خود نشان میدهد و در پیچ ها در قیاس با داستر پایدارتر نشان میدهد اما در هر صورت هیچ کدام از میهمانان امروزمان فرمان پذیری ایده آلی ندارند و در صورت بی احتیاطی ممکن است با مقدرای کم فرمانی در پیچ ها مواجه شوید. البته وجود نعمت ESP در هر دو خودرو مورد تست باعث شده که این مساله چندان خطرساز نباشد.
اما اگر خیال خارج شدن از مسیرهای اسفالت را داشته باشید اوضاع کاملاً به سود داستر خواهد بود. در واقع حتی در نمونه های تک دیفرانسیل هم محصول رنو بنا به دلایلی از جمله ارتفاع بیشتر از سطح زمین، فاق بلندتر لاستیک ها و در نتیجه مقاومت بیشتر نسبت به ضربات، زاویه خاص سپرها و گشتاور بهتر همراه مناسب تری برای عبور از مسیرهای خارج جاده ای نشان میدهد و در نمونه های دو دیفرانسیل هم حالت های انتقال قدرت برای مسیرهای آفرودی کارآمدتری دارد. در واقع سیستم دو دیفرانسیل تیوولی بیشتر برای رانندگی ساده تر در باران و مسیرهای لغزنده کارایی دارد تا آفرود.
نتیجه گیری پایانی
همانطور که در طول مقاله مشاهده کردید سانگ یانگ تیوولی از نظر طراحی خارجی و بخصوص داخلی اتومبیل زیباتری نسبت به داستر بود و به قولی یک ماشین باکلاس تر نشان داد، همچنین از نظر سطح آپشن و ایمنی هم از رقیب اروپایی خود برتر ظاهر شد و با داشتن ابعاد جمع و جور برای ترددهای شهری کارآمدتر بود.
اما در طرف مقابل رنو داستر موتور قدرتمندتری دارد و با کشش بهتر، سواری نرم تر و ابعاد بزرگ تر بدنه برای سفرهای برون شهری گزینه بهتری به نظر میرسد؛ همچنین اگر قصد گلی کردن لاستیک های ماشین را داشته باشید، محصول رنو همراه بهتری برایتان خواهد بود چراکه تیوولی بخصوص در نمونه تک دیفرانسیل اصلاً برای خارج شدن از اسفالت ساخته نشده است.
