در یک آزمایش انجام شده روی فاضلاب موجود در فضایی که 20 برابر استخر المپیک وسعت داشت و بعد از انجام مراحل تصفیه و پاکسازی، مشخص شد حجم لجن و مواد زائد موجود تا 90 درصد کاهش یافته است.
هیدروتالیسیت در اصل لایه‌هایی از ساختارهای کریستالی است که از کربنات‌ها، منیزیم و آلومینیوم تشکیل شده و نکته مهم این است آنها که می‌توانند ناخالصی‌ها را میان خود به دام بیاندازند.
محققان CSIRO آژانس علمی- تحقیقاتی استرالیا، با دستکاری شیمیایی این عناصر که به شکلی طبیعی و در غلظت‌های بالا در آب فاضلاب وجود دارند، باعث تشکیل ساختارهای هیدروتالیسیت شدند. این فرآیند در غلظت‌های خاصی از منیزیم و آلومینوم رخ داده و باعث تغییر و افزایش میزان PH آب می‌شود. این عناصر در شکل کریستالی خود قادرند دیگر ذرات متعدد ناخالصی موجود در فاضلاب را در میان خود گرفتار کنند. در یک بررسی آزمایشگاهی مشخص شد این ناخالصی‌ها شامل رادیوم، عناصر کمیاب زمین، آنیون‌ها و فلزات انتقالی* هستند.
در ادامه می‌توان به راحتی این مخلوط را سانتریفیوژ کرده و لجن و مواد زائد را جداسازی کرد؛ چرا که اکنون این مواد غلظت بیشتری یافته و حجم آب موجود در آن نیز کمتر شده است. همچنین می‌توان این لجن تغلیظ شده را مجدد و در جستجوی دیگر فلزات و مواد معدنی مورد بررسی قرار داده و این مواد را نیز استخراج کرد. در نهایت و در صورت امکان می‌توان درجه خلوص آب را بالاتر برده و از این آب تصفیه شده به سهولت استفاده کرد.
با کاهش حجم لجن و مواد زائد موجود در فاضلاب، استفاده، حمل و به کارگیری آن ساده‌تر شده و در ضمن هزینه‌ی کمتری در برخواهد داشت.
